‘Wat is de vroegste datum dat jullie bij ons kunnen optreden?’ klinkt de animatieverantwoordelijke van een WZC enthousiast aan de telefoon. ‘Maar jullie dienen wel 14 dagen volledig gevaccineerd te zijn, dus met 2 prikken. En op de dag zelf wacht jullie nog een sneltest, we willen uiterst voorzichtig zijn hé,’ vergoelijkt ze de bezorgdheid van het WZC netwerk.

Ik sla direct aan het rekenen: oei, op mijn 2de prik AstraZeneca is het nog wachten tot eind juli + 14 dagen. ‘Vanaf midden augustus zijn we helemaal safe.’ Ik voel de teleurstelling aan de andere kant maar safety first blijkt alvast door te wegen.

De boekingen voor het najaar lopen vlotjes binnen. Eigenlijk is het een geluk dat we nog niet voor midden augustus op de planken staan want we zijn nog volop een nieuwe voorstelling voor de dynamische seniorenorganisaties aan het afwerken. “De Kracht van de Geest” heeft als rode draad “het wonderlijke”. Heel concreet met tal van zowel pakkende als grappige voorbeelden uit het dagelijks leven. Doorspekt met de wonderlijke ervaringen voor, tijdens en na mijn delicate hersenoperatie van vorig jaar. Hartverwarmend inspirerend, luchtig licht transformerend... Op tijd en stond zal ik ons publiek grappige vragen en dito testen voorschotelen. Mijn vertelstukken wisselen af met folk, rock, pop, cabaret, jazz, eigen songs, virtuoze live viool (Andy), dansstukjes, klassiek en als kers op de taart een heus muzikaal raadspel.

Laat de boekingen voor het najaar maar komen.... Eind september reizen we wel voor 14 dagen naar onze familie in Engeland (als het dan coronaproof kan en mag). Want ondertussen zijn we opa en oma geworden van onze flinke Britse kleinzoon. Baby Luke geeft begin oktober zijn babyborrel en daar willen we uiteraard als fiere grootouders “in the flesh” bij zijn.