Pareltjes van zinnen, geschreven met de pen in onschuldige kinderhanden :

 Ze hebben daar een grote hond. Als er iemand van voor belt, begint hij vanachter te blaffen.

Ik liep langs de beek en zag een boerin een koe melken; in het water zag ik het omgekeerde.
We hadden veel werk, want er waren boterkoeken voor 300 mensen die allemaal opengesneden en gesmeerd moesten worden.

Velen gaan naar de winkel om een groot stuk vlees zoals mijn moeder?. 

We mochten spelen met oude kleren van mijn grootouders die netjes gewassen en gestreken in hun kist liggen.  

We mochten een karretje maken met de overschotjes van grootvader. 

Hoe noemt men de plaats waar beenderen samenkomen? (gewricht) - De beenderen komen samen op het kerkhof. 

Vader is een echte mopperaar. Hij kent altijd de laatste moppen.  

Gelukkig dat onze stofzuiger nogal langdradig is.  

Omdat het zo'n mooi weer was, mochten we nog enkele minuutjes overspel doen. 

Toen ik de brug overreden had, sloeg ik rechtsaf.  

Spaghetti smaakt naar macaroni, maar een beetje langer.  

Ik denk dat ik al lang dood zal zijn tegen dat ik tachtig jaar ben.  

Als grootvader nog leefde, zou hij zich doodgelachen hebben.  

Zus heeft pilletjes gekregen voor de afgang van de dokter.  

Ik ging mijn neef bezoeken die ziek was om hem geluk te wensen.  

We gaven haar een klein pakje met een grote theepot erin. 

Mijn zus was verkleed als verpleegster. Dat was gemakkelijk, want ze is verpleegster.  

"En nu, beste vrienden, gieten we het glas uit op onze dierbare jubilarissen."  

We speelden een leuk spelletje en wie won was dan de winnaar.  

Ik vind dat het gymnastiekuurtje het rapst voorbijgaat. Dat komt misschien omdat het maar een half uurtje is.  

Gisteren onze voorstelling Working on a Miracle gebracht voor het fijnste publiek dat je je kan indenken: de zusters uit Mechelen/Lier/Duffel. Zo alert en verfijnd gevoel voor humor: zij namen werkelijk alle nuances en boodschappen achter ons muzikaal verhaal op . Wij genieten nog volop na!

LeukMeer reacties weergeven

ReactieDelen

Vorige zondag had  ik op een fototentoonstelling een heel speciale ontmoeting met een bijzonder iemand. Mama fotografe zat daar in een hoekje met haar baby meisje in de wieg. Ze was alles aan het voorbereiden om de baby haar afgekolfde mamamelk uit een flesje te geven. En het baby meisje reageerde daar overduidelijk erg opgewonden van de honger op.

Ik stond even van deze scène te  genieten…In de impuls van het moment begon ik een babbeltje met de baby. “Hé wat ben je mooi, en jij zit nog half in die prachtige wereld waar jij vandaan komt, is het niet? De fonkelende sterren, de essentie, recht uit de grote harmonie daar, ja ja, daar kom jij vandaan en daar ben je nog een beetje hé…??? ”  Ondertussen beiden in zo’n intens starend oogcontact verwikkeld, zoals alleen baby’s die beginnen rond te kijken dat met jou kunnen doen. Zij staren helemaal door je heen tot je enkel nog de essentie over houdt. En wij waren met ons tweeën die essentie helemaal aan het beleven.

Waar was die honger op dat moment? Waar was die opgewondenheid? Het ongeduld voor dat lekkers? Weg was dat alles; er bleef alleen die diep harmonieuze essentie, alsof het baby meisje me wou zeggen “ik neem je mee naar die prachtige bron van het alles.”

Maar mama was klaar met haar voorbereiding, het was etenstijd.

Ik draaide me weg van de baby, om met de volwassenen te babbelen over de plaatselijke koetjes en kalfjes. Onmiddellijk hoorde ik het baby meisje achter me katoen geven, bleiten van me kan niet meer. En een wat zenuwachtige mama die zich wellicht hopeloos afvroeg “en daarnet had je nog zoveel honger blijkbaar”….

"Wij vrouwen hebben een vrije keuze van kledij" lees ik nu overal. Ja zolang we als tiener/(jonge) vrouw niet tegen de modetrend ingaan, bedenk ik dan toch. Zelfs de middenleeftijd wordt vaak beoordeeld/veroordeeld op haar uiterlijk. Het is ook grappig hoe je ziet hoe de mannenmode geëvolueerd is. In het voetbal waren het 30 jaar geleden van die super korte shortjes, nu allemaal dezelfde (overigens zedige) sportbroeken tot aan de knie. Zelfde trend in de zwembroek-mode trouwens. 
En op het werk is een business look toch wel een verplichting. Zowel voor man als vrouw.

Laat ons stoppen met al te hypocriet te zijn: de mode-industrie moet draaien dus elk seizoen volgen wij slaafs mee. Als we maar kopen, de economie bepaalt onze keuzes blijkbaar...
En ok, je bent vrij om daar niet aan mee te doen. Maar dan moet je wel sterk in je schoenen staan want oordeel/veroordeling door de "referentie-groep/massa" is dan je deel...