Wat zou er gebeuren als wij met z’n allen echt zouden gaan leven
volgens ons diepste weten van wat goed is voor alle leven op onze aardbol, onze
enige thuis.
Een ware revolutie?
Om te beginnen zou heel ons systeem rond “economisch nut”
wijzigen in “komt het alle leven op onze
moederplaneet ten goede?” Dus niet meer : “wat brengt het me/ons op” en
“hoeveel bedraagt de groei” maar wel “draagt wat ik doe bij tot het welbevinden
van het leven op aarde”. Dit is rap opgeschreven maar eigenlijk houdt het meteen
een totale omwenteling van ons bestaand economisch systeem in.
Nu krijgen mensen die succesvol zijn in zaken bv: “ik koop een goed/een dienst
in voor 5 euro en verkoop het voor100 euro”, en die met dit oersimpele principe heel der imperiums
uitbouwen, alle lof en aandacht. Dat zijn onze rolmodellen, zij hebben het
gemaakt. Ze besteden hun winst – enfin dat deel dat ze niet oppotten of
herinvesteren toch - aan allerlei (luxe) uitgaven die meestal niet echt nodig
zijn maar wel belastend voor de toekomst van onze aardbol. Dat
werkt dan zo in veelvoud verder want ook de verkopers van die (luxe) producten en diensten
doen net hetzelfde enzovoort enzovoort…
Maar net die zakenmensen krijgen respect. Zij stellen massa’s mensen tewerk die
–met een gevuld loonzakje voor hun neus als inspiratie- net hetzelfde
wensen: succes, erkenning, luxe uitgaven onder het mom van wellness
enzovoort…Niet eens beseffend aan welk systeem ze eigenlijk meewerken en met
als grootste argument “maar er moet toch brood op de plank komen”.
Stel nu dat een significant grote groep van mensen bewust
kiest om hier mee te stoppen, om in de plaats daarvan hun diepste weten van “wat
goed is voor het leven op deze aardbol” als inspiratie te volgen. Zuiverder op de graat, blij met het
ruilprincipe: ik lever goede/nodige diensten/producten in ruil voor een
gelukkig leven met alles wat ik nodig heb maar ook niet meer. Dit dus in plaats
van “het moet me winst opleveren”.
Zoals het voorbeeld van de zuivere
wetenschapper (pas op ook hier zitten er anderen tussen!) die zonder echt winstbejag
“het leven op aarde” ten goede vooruithelpt.
Want als je er goed over nadenkt: mensen ervaren nu zoveel
druk en stress op hun werk dat ze ter compensatie daarvan er geregeld eens “tussenuit moeten vliegen”, of “iets avontuurlijks moeten doen” of “iets echt zots om hun
zinnen te verzetten” enzovoort. Maar als je daarvoor bij wijze van spreken naar
de andere kant van de aardbol moet vliegen, en een groot aantal mensen begint
dat te doen, dan krijg je uiteindelijk
op vele plaatsen op onze aardbol het ene vliegtuig na het andere boven je kop.
Wat dan weer de lucht bevuilt, te samen met al het andere dat deel maakt van ons
“vervuilend systeem om toch maar dit en dat te hebben”. En zo zijn we allemaal op onze manier nefast
voor onze moederplaneet bezig, de ene al wat meer dan de andere.
De voortdurende prikkels die we nu via media
en het drukke gedoe overal rondom binnen krijgen, maken ons natuurlijk ook wijs dat enkel een
“wellness vakantie ergens op een exotische bestemming met heel veel zon” het
sublieme is wat we nu nodig hebben om onze stress te compenseren.
We vragen ons dan blijkbaar nooit af waarmee we in al onze
drukke stress jobs eigenlijk juist bezig zijn. Om een voorbeeld te geven, neem
nu de stress veroorzakende strikte deadlines in het medialandschap (vb. voor
overbodige nonsense programma’s op TV die ons enkel hersenloze afstomping
bieden, om over de neerwaartse invloed op onze moraal nog te zwijgen). En de “killende
deadlines” bij publiciteitsbedrijven voor een hele resem overbodige producten/diensten
die de planeet uiteindelijk alleen maar belasten. Stress die dan later ofwel
ziekte oplevert, ofwel moet gecompenseerd worden met andere belastende
activiteiten voor onze planeet (de bovenvermelde kicks!)
Iemand die ons van op afstand in de ruimte zou bezig zien
moet ons toch zot verklaren: dat we stress krijgen van uitgerekend dingen en
toestanden zonder enige waardevolle bijdrage aan ons bestaan op onze planeet.
En als een doekje voor het bloeden gaan we dan ’s avonds
naar onze yoga les om de volgende dag er weer in te vliegen in het creëren van
iets waar niemand echt om vraagt en wat ons nog verder van ons wezenlijk weten
brengt, van onze echte geluksbron.
Ondertussen jaagt iedereen wel iedereen op want de
concurrenten zitten ook niet stil en juist het compleet “nutteloze” kan heel
veel poen opleveren (moet ik hier
voorbeelden van geven, er zijn er anders meer dan genoeg als we naar de media
en in de media kijken…).
Het is dus zo erg geworden dat de “ik moet er even tussenuit
of iets anders doen” ook een poen opleverende business is geworden. Maar er
moet toch brood op de plank komen, hoor ik ze in koor zingen. Pas dan heb je
succes, pas dan heb je het gemaakt en krijg je de aandacht van een BV, het
respect en aanzien vanuit de massa die van niet beter weet blijkbaar!
Stel je echt voor dat we hier uit stappen, dat we enkel nog
bezig zouden zijn met wat er echt toe doet op onze moederplaneet? En dat met
een zo groot mogelijke groep van mensen, ja we mogen even dromen, liefst met
een ruim deel van de hele bevolking. We volgen in eerlijkheid ons innerlijk
weten en trappen niet meer in de val van de “wortel euro’s die men voor onze
neus hangt”.
Zie jij dan ook een wereld voor je neus die weer terug
prachtig intense kleuren krijgt? Met landschappen die schitteren als waren het een kristalvelden? Waarin je
niet moet gaan reizen naar de andere kant van onze bol om zuivere lucht in te kunnen
ademen en even verkwikkend in helder zuiver water te kunnen springen
(afhankelijk van het seizoen binnen of buiten).
Ik zie dan een wereld waarin mensen niet meer in termen van
"business" denken maar van "welzijn", aandacht voor het evenwicht, voor elkaar.
“Time is money” helemaal weggeveegd. Ouderen ontmoeten jongeren en
omgekeerd…Een warmhartige wereld ook…
Brengt ons tot de cruciale vraag : kunnen we het nog
opbrengen om met een voldoende groot
aantal mensen “nee” te zeggen tegen alles wat nu naar ons hoofd gesmeten wordt
als we maar de poen op tafel leggen om het te bezitten?
Gelukkig denken sommige jongeren nu meer en meer in termen van
“ervaring” dan wel “bezit”, las ik onlangs. Er zijn prachtige initiatieven
zoals de “deel-economie” Zou de revolutie begonnen zijn? Mogen we dromen van
“Imagine all the people….”???
Maar ja, vanavond zit ik toch weer voor TV naar de laatste
aflevering van XXXX te kijken…want dat het verslavend werkt, dat staat meer dan
vast. En o ja, in den Aldi is er weer zoveel aanbod van extra producten die
toch zoveel beter zijn dan die wat ik nu gebruik…De economie moet draaien, er moet
groei zijn! Wij de consumenten moeten aan de lopende band blijven vervangen,
vernieuwen, mee met onze tijd, het laatste model kopen van dit en dat… Oooh, ik
word er zo moe van, laat me even naar de sauna gaan om te relaxen….Daarna kan
ik er weer tegen aan en …naar den Aldi rijden voor de allernieuwste kuisvod die een magisch perfecte werking belooft...!
