dinsdag 23 februari 2016

En het gaat nu pijlsnel vooruit met "Working on a Miracle". Begin maart brengen we onze voorstelling voor de bestuursleden van een hele regio van KVLV organisaties...Joepie!
http://www.andyendi.be/pages/000113.html


In onderstaande link nog meer sfeerbeelden van onze vriendin Rosa Van De Voorde uit onze nieuwe voorstelling 'Werken aan een Mirakel", video volgt later...Reactie uit ons publiek bij monde van Grazia Rossi : "wij zijn gisterenavond vertrokken met jullie positiviteit in ons hart en zijn in bed gekropen met jullie muziek in ons ziel... Het was niet alleen een fantastische performance, voorbereid met veel liefde en in alle details; het was in het bijzonder een speciale, unieke prestatie van samenhang, originaliteit en harmonie. En jullie very high & deep muzikale vaardigheden waren de kers op de taart... like magic ! Proficiat aan jullie beide !!!!"
https://plus.google.com/…/11451…/albums/6254030163679890513…

ANDY & DI - WORKING ON A MIRACLE-FEMMA ROTSELAAR-VRIJDAG 19.02.2016 (83 photos)
plus.google.com

dinsdag 16 februari 2016

Wat zou er gebeuren als...



Wat zou er gebeuren als wij met z’n allen echt zouden gaan leven volgens ons diepste weten van wat goed is voor alle leven op onze aardbol, onze enige thuis.
Een ware revolutie?
Om te beginnen zou heel ons systeem rond “economisch nut” wijzigen in “komt het alle leven op onze moederplaneet ten goede?” Dus niet meer : “wat brengt het me/ons op” en “hoeveel bedraagt de groei” maar wel “draagt wat ik doe bij tot het welbevinden van het leven op aarde”. Dit is rap opgeschreven maar eigenlijk houdt het meteen een totale omwenteling van ons bestaand economisch systeem in.
Nu krijgen mensen die succesvol zijn in zaken bv: “ik koop een goed/een dienst in voor 5 euro en verkoop het voor100 euro”, en die met dit oersimpele principe heel der imperiums uitbouwen, alle lof en aandacht. Dat zijn onze rolmodellen, zij hebben het gemaakt. Ze besteden hun winst – enfin dat deel dat ze niet oppotten of herinvesteren toch - aan allerlei (luxe) uitgaven die meestal niet echt nodig zijn maar wel belastend voor de toekomst van onze aardbol. Dat werkt dan zo in veelvoud verder want ook de verkopers van die (luxe) producten en diensten doen net hetzelfde enzovoort enzovoort…
Maar net die zakenmensen krijgen respect. Zij stellen massa’s mensen tewerk die –met een gevuld loonzakje voor hun neus als inspiratie- net hetzelfde wensen: succes, erkenning, luxe uitgaven onder het mom van wellness enzovoort…Niet eens beseffend aan welk systeem ze eigenlijk meewerken en met als grootste argument “maar er moet toch brood op de plank komen”.
Stel nu dat een significant grote groep van mensen bewust kiest om hier mee te stoppen, om in de plaats daarvan hun diepste weten van “wat goed is voor het leven op deze aardbol” als inspiratie te volgen. Zuiverder op de graat, blij met het ruilprincipe: ik lever goede/nodige diensten/producten in ruil voor een gelukkig leven met alles wat ik nodig heb maar ook niet meer. Dit dus in plaats van “het moet me winst opleveren”.
Zoals het voorbeeld van de zuivere wetenschapper (pas op ook hier zitten er anderen tussen!) die zonder echt winstbejag “het leven op aarde” ten goede vooruithelpt.
Want als je er goed over nadenkt: mensen ervaren nu zoveel druk en stress op hun werk dat ze ter compensatie daarvan er geregeld eens “tussenuit moeten vliegen”, of “iets avontuurlijks moeten doen” of “iets echt zots om hun zinnen te verzetten” enzovoort. Maar als je daarvoor bij wijze van spreken naar de andere kant van de aardbol moet vliegen, en een groot aantal mensen begint dat te doen,  dan krijg je uiteindelijk op vele plaatsen op onze aardbol het ene vliegtuig na het andere boven je kop. Wat dan weer de lucht bevuilt, te samen met al het andere dat deel maakt van ons “vervuilend systeem om toch maar dit en dat te hebben”. En zo zijn we allemaal op onze manier nefast voor onze moederplaneet bezig, de ene al wat meer dan de andere.
De voortdurende prikkels die we nu via media en het drukke gedoe overal rondom binnen krijgen, maken ons natuurlijk ook wijs dat enkel een “wellness vakantie ergens op een exotische bestemming met heel veel zon” het sublieme is wat we nu nodig hebben om onze stress te compenseren.
We vragen ons dan blijkbaar nooit af waarmee we in al onze drukke stress jobs eigenlijk juist bezig zijn. Om een voorbeeld te geven, neem nu de stress veroorzakende strikte deadlines in het medialandschap (vb. voor overbodige nonsense programma’s op TV die ons enkel hersenloze afstomping bieden, om over de neerwaartse invloed op onze moraal nog te zwijgen). En de “killende deadlines” bij publiciteitsbedrijven voor een hele resem overbodige producten/diensten die de planeet uiteindelijk alleen maar belasten. Stress die dan later ofwel ziekte oplevert, ofwel moet gecompenseerd worden met andere belastende activiteiten voor onze planeet (de bovenvermelde kicks!)
Iemand die ons van op afstand in de ruimte zou bezig zien moet ons toch zot verklaren: dat we stress krijgen van uitgerekend dingen en toestanden zonder enige waardevolle bijdrage aan ons bestaan op onze planeet.
En als een doekje voor het bloeden gaan we dan ’s avonds naar onze yoga les om de volgende dag er weer in te vliegen in het creëren van iets waar niemand echt om vraagt en wat ons nog verder van ons wezenlijk weten brengt, van onze echte geluksbron.
Ondertussen jaagt iedereen wel iedereen op want de concurrenten zitten ook niet stil en juist het compleet “nutteloze” kan heel veel  poen opleveren (moet ik hier voorbeelden van geven, er zijn er anders meer dan genoeg als we naar de media en in de media kijken…).
Het is dus zo erg geworden dat de “ik moet er even tussenuit of iets anders doen” ook een poen opleverende business is geworden. Maar er moet toch brood op de plank komen, hoor ik ze in koor zingen. Pas dan heb je succes, pas dan heb je het gemaakt en krijg je de aandacht van een BV, het respect en aanzien vanuit de massa die van niet beter weet blijkbaar!
Stel je echt voor dat we hier uit stappen, dat we enkel nog bezig zouden zijn met wat er echt toe doet op onze moederplaneet? En dat met een zo groot mogelijke groep van mensen, ja we mogen even dromen, liefst met een ruim deel van de hele bevolking. We volgen in eerlijkheid ons innerlijk weten en trappen niet meer in de val van de “wortel euro’s die men voor onze neus hangt”.
Zie jij dan ook een wereld voor je neus die weer terug prachtig intense kleuren krijgt? Met landschappen die schitteren  als waren het een kristalvelden? Waarin je niet moet gaan reizen naar de andere kant van onze bol om zuivere lucht in te kunnen ademen en even verkwikkend in helder zuiver water te kunnen springen (afhankelijk van het seizoen binnen of buiten).
Ik zie dan een wereld waarin mensen niet meer in termen van "business" denken maar van "welzijn", aandacht voor het evenwicht, voor elkaar. “Time is money” helemaal weggeveegd. Ouderen ontmoeten jongeren en omgekeerd…Een warmhartige wereld ook…
Brengt ons tot de cruciale vraag : kunnen we het nog opbrengen om  met een voldoende groot aantal mensen “nee” te zeggen tegen alles wat nu naar ons hoofd gesmeten wordt als we maar de poen op tafel leggen om het te bezitten?
Gelukkig denken sommige jongeren nu meer en meer in termen van “ervaring” dan wel “bezit”, las ik onlangs. Er zijn prachtige initiatieven zoals de “deel-economie” Zou de revolutie begonnen zijn? Mogen we dromen van “Imagine all the people….”???
Maar ja, vanavond zit ik toch weer voor TV naar de laatste aflevering van XXXX te kijken…want dat het verslavend werkt, dat staat meer dan vast. En o ja, in den Aldi is er weer zoveel aanbod van extra producten die toch zoveel beter zijn dan die wat ik nu gebruik…De economie moet draaien, er moet groei zijn! Wij de consumenten moeten aan de lopende band blijven vervangen, vernieuwen, mee met onze tijd, het laatste model kopen van dit en dat… Oooh, ik word er zo moe van, laat me even naar de sauna gaan om te relaxen….Daarna kan ik er weer tegen aan en …naar den Aldi rijden voor de allernieuwste kuisvod die een magisch perfecte werking belooft...!

maandag 8 februari 2016

Om poëtisch uit te kijken naar de lente, de zon, alvast Andy's song "The Sun goes down". This is a poetic ode to the beauty of each sunset . Op Youtube.http://www.youtube.com/watch?v=mq3olmbWRzw
This video is about The Sun goes down
youtube.com

zaterdag 6 februari 2016

Ik wil de vrouwen niet tegen mij in het harnas jagen want ik ben zelf een vrouw maar soms is de realiteit ook complex voor een vrouw: "Her mind said NO, her body said Yes, but her heart said " I don't know" . Het refrein van ons liedje "She Said". Klik Hier