vrijdag 22 december 2023

Kerstmis baadt in een sfeer van licht voor ons allen. Als we met een groeiend aantal mensen ons licht volop laten schijnen, dan krijgt het duistere steeds minder vat. De kunst bestaat erin om ook in het nieuwe jaar lichtpunten te creƫren, in de mate dat ieder mens dat kan. Zo kan 2024 het jaar van de vele lichtpunten worden. Wij wensen allen lichtgevende feestdagen...

Geen fotobeschrijving beschikbaar.
Statistieken en advertenties bekijken
Leuk
Opmerking plaatsen
Delen



woensdag 20 december 2023

Een paar foto's van ons voorlaatste kerstconcert voor dat we er aan begonnen. Snipverkouden zingen....gelukkig is er Dafalgan! Morgen op de 21ste ons allerlaatste nog te gaan. Daarna mag de riem er even af...




vrijdag 17 november 2023

Gisteren hebben we in het Kortrijkse onze muzikale vertelvoorstelling “Working on a Miracle” gebracht voor de KBC senioren van de regio. De jonge senioren (tussen 65 en 75 jaar) hingen letterlijk aan onze lippen (je kon een speld horen vallen). Zo danig onder de indruk waren ze van het multimediagebeuren. Ons verhaal over onze ongewone levensgang die ons naar het podium leidde. Bij momenten hilarisch, grappig, bij momenten pakkend. De bijpassende songstukken live, de videobeelden achter ons op het scherm. Niet anders dan bewonderende woorden na de voorstelling. Dat doet deugd aan ons hart. En ter plekke 2 nieuwe optredens in de pocket. Deze voorstelling dateert eigenlijk al van enkele jaren geleden maar na mijn memorabele hersenoperatie in 2020 en de succesvolle radiotherapie dit jaar herschreef ik deel II van na de pauze volledig. De periode van de operatie voelde voor mij, raar maar waar, als een ontspannen en leerrijke vakantieperiode (en Andy deed toen eens al het werk thuis haha). De radiotherapie bracht me het wonder dat ik nauwelijks haar verloor, ook al volstond volgens de medische specialisten de helft van de dosis bestralingen die ik kreeg al om gegarandeerd een kale plek zo groot als een mannenhand bovenop mijn hoofd te veroorzaken!

Zolang we het aankunnen blijven we optreden, ook al is rijden op de ring rond Brussel zowel in het oprijden als in het terugrijden een nachtmerrie. Die ring heeft dringend een mirakel nodig.

Link naar de muzikale vertelvoorstelling "Working on a Miracle" http://www.andyendi.be/pages/000113.html

Andy & Di » Working on a Miracle
ANDYENDI.BE
Andy & Di » Working on a Miracle
In onze muzikale vertelvoorstelling ‘Werken aan een Mirakel’ verklappen wij ons publiek hoe wij via een ongewone, zeg gerust "rare weg”, met een cruciale mystieke ervaring, op het podium beland zijn. Want het gebeurt niet elke dag dat een koppel mid dertigers de kap over de haag gooien" en hu...

maandag 2 oktober 2023

 ‘Magnificat, Magnificat’ zingt het vinnige 15koppig dorpskoor vol overgave op de feestviering van drie plaatselijke verenigingen. Die hebben de handen in elkaar geslagen en zo een 100tal leden samen gebracht.

In het uiterste hoekje van ons podium wachten wij geduldig tot ons ‘voorprogramma’, de mis, uitgezeten is. Tot en met het evangelie gaat het behoorlijk goed vooruit. Het verhaal van de behulpzame Samaritaan die als enige passant een overvallen gewonde medemens helpt, blijft ook nu nog tot ieders verbeelding spreken. Maar dan begint de voorgangster serieus te rekken en trekken. Haar sermoen draait uit op een eindeloos uitgebreide copy paste van de inspirerende evangelietekst zelf. Alsof ze het er extra wil inpompen bij de aanwezige senioren, van wie sommigen de gezegende leeftijd bereikt hebben om in een WZC te vertoeven. Ware het niet dat ze daarvoor nog net ietwat te kwiek uit de voeten kunnen. ‘Help uw medemens in nood, welk ras, stand of kleur die ook heeft’, geeft ze hen nog als toekomstig WZC cadeau mee. Dat daar juist het omgekeerde dient te gebeuren, komt niet in haar op.
Ondertussen kriebelt het volop overal bij mij, ik draai heen en weer op mijn stoel. Wetende dat nadien nog het gekende ritueel van de mis dient uitgevoerd te worden, hou ik onrustig mijn horloge in het oog. Potverdorie, het zal toch weer niet waar zijn, ze zullen ons weer vragen om onze set in te korten.
Niet gebaat, de voorgangster blijft met haar hamer eindeloos lang op dezelfde nagel kloppen. Gelukkig brengt het koor er nu en dan wat swung in.
Al bij de voorbereiding van dit optreden heb ik alles uit de kast moeten halen om tussen het gevraagde entertainment door nog wat dingen van betekenis te kunnen steken. Immers, tussen de prima afwisselende songs en vioolstukken in zeer uiteenlopende stijlen wil ik ons publiek dolgraag vertellen over de niet wetenschappelijk verklaarbare dingen die ik heb mogen ervaren tijdens en na mijn recente radiotherapie van afgelopen lente en mijn hersenoperatie van 3 jaar geleden. Dat wonderen weldegelijk bestaan. Dat de kracht van de geest in hogere afstemming fenomenaal kan inwerken op het lichamelijke. Als je die kracht maar oproept en er op leert te bouwen. Dat we weldegelijk gesteund en gedragen worden door geliefde wezens die we tijdens hun leven op aarde gekend hebben. En door energievelden, door het magische, door het mystieke. Dat we daarbij intense openbaringen kunnen beleven. Het is mijn missie geworden om daar in elk optreden tussen het zingen en de muziek door over te vertellen. Tenslotte heb ik het allemaal zelf aan den lijve moge beleven om het te kunnen delen met ons publiek.
Met vertraging beginnen we er aan en dan wordt het schrappen, schrappen, schrappen. Want daarna moet er nog gegeten worden en om 18 u stipt dienen de feestvierders huiswaarts gestuurd te worden...
Ja ons optreden was prima, maar ik blijf toch voor een stuk op mijn frustratie zitten. Zo weinig kunnen delen, het moest allemaal zo compact geplet worden tussen ons entertainment door.
Wat zou ik graag de voorgangster hebben willen vervangen. Dan had ik rustig alle tijd van de wereld gehad om als ervaringsdeskundige te delen over hoe fenomenaal krachtig een geest in hogere afstemming in ons lichaam doorwerkt.


zaterdag 23 september 2023

Gisteren de mensen van WZC Zilvervogel in het verre Rekkem bij de Franse grens verblijd met een optreden. Toch weer een foto vergeten nemen zeker, ik zal het nooit leren. Ondanks de lange trip heen en terug, het labeur van het uitladen, opstellen, het terug inpakken en inladen, hebben we ons er als van oudsher helemaal in gegooid. West Vlaamse mensen hebben iets unieks, en dan zeker de ouderen. Dit WZC straalt in alles warmte uit, niets was teveel gevraagd. Overal bruist het van de gezellig bezige sfeer. Niet te verwonderen dat de betrokkenheid van ons publiek ons nog intenser deed stralen tijdens ons optreden. Velen onder hen, in feite allen die daartoe nog in staat waren, zetten hun beste beentje voor bij elke kans tot participatie. In dit WZC zou ik wel een plaatsje voor later willen reserveren...




zaterdag 24 juni 2023

Heugelijk nieuws: afgelopen weekend plaatste Andy een gloednieuwe song op Youtube.
Deze song kwam op een ongewone manier uit Andy's pen gerold. Hij ging een uitdaging aan met de deelnemers in de praatklas Engels die hij hier in onze thuisbasis begeleidt. 'Kan elk van jullie een woord of een idee in het Engels geven? Dan schrijf ik een song waarin al die woorden en ideeƫn samen komen in een sluitend verhaal.' Het resultaat is ronduit prachtig om te delen met jullie.
Persoonlijk vind ik het refrein het krachtigst. Als een krachtige mantra, stralend in zijn eenvoud van boodschap,  doorweven van een hemelse  harmoniezang en een haast perfect rijm. Wat mij betreft werkt het therapeutisch, niet alleen voor wie ongewild vast zit door een oorlog, maar evenzeer voor ieder die met een interne 'storm' in het hoofd te maken krijgt


vrijdag 16 juni 2023

 Gisteren voor het eerst weer sinds lang op de planken gestaan. Voor een groep van De Levensschool in Tongerlo. Fijne groep mensen en het ging goed. Wel vergeten een foto te nemen. Hieronder dan maar een foto van een optreden van vorig jaar.




donderdag 30 maart 2023

 Senior, ik hou niet van dat woord’, maakt een dynamische zeventiger vrouw me ietwat kregelig duidelijk tijdens onze wekelijkse yoga sessie.

‘Ik ben er fier op dat ik een senior ben’, repliceer ik snel gevat ‘anders zou ik ondertussen al op het kerkhof liggen.’

Het laat me niet meer los tijdens de yoga sessie. Waarom hebben zoveel mensen het moeilijk met het proces van ouder worden eens ze tram 4 verlaten hebben om zonder pauzeknop onverbiddelijk op tram 5 en wat later op tram 6 geduwd te worden. En op tram 7 ook nog blijkbaar.
Oma of opa mag je ze ook al niet meer noemen. Nee, nu kiezen ze om als ‘omie’ (en sommigen zelfs als ‘mammie’) aangesproken te worden door hun kleinkinderen. Alsof de ie-klank in omie al het pejoratieve dat ze zelf in oma leggen zou wegspoelen. Wie niet meedoet aan de omie hype wordt meewarig aangestaard. Oma out, van het bord geveegd, omie in.
Wat is het toch dat zestigers en blijkbaar zelfs zeventigers absoluut niet tot de seniorengroep willen gerekend worden. Ronduit neerbuigend kijkt men neer op seniorenorganisaties zoals Okra. ‘Dat is voor de bejaarden, rijp voor het rusthuis’, hoor ik ze dan denken.
Ik zoek de betekenis van het woord senior op en krijg meteen een aantal beschrijvingen als antwoord.
Senior stamt van het latijnse ‘senere’ (ouder worden) en betekent de ‘oudere’ in tegenstelling tot junior, de ‘jongere’. Maar verder ook de ‘hogere’, de ‘meest ervarene’, ‘meester’ in vakmanschap enzovoort.
Op zijn beurt slaat ‘oudere’ op: persoon van boven de gemiddelde leeftijd, zonder specifiek aantal jaren.
Niets mis mee toch? Een kat noem je toch ook een kat!
Waarom hebben we in deze tijd als oudere blijkbaar niet meer het recht om effectief zo’n oudere te zijn? Van waar die drang om er eeuwig jeugdig te moeten uit zien. Om daartoe jarenlang allerlei anti- rimpelcrĆØmes, komkommerschijfjes, olijfolie en smeersels van allerlei allooi op het gezicht te smeren. Om nog te zwijgen over de botox rage tot zelfs het ultieme wapen, cosmetische chirurgie. De nu onherkenbare popster Madonna verpersoonlijkt zielig het toppunt van dit eindeloze gevecht om de eeuwige jeugd binnen te halen.
Zelfs intelligente mensen laten zich ertoe verleiden.
Lang leven, dat willen we wel. Er gewoon onze leeftijd uitzien, dat is teveel gevraagd van het lot.
Hoe anders gaat het er aan toe in de authentieke volksstammen waar ouderdom symbool staat voor wijsheid. Waar de seniorengroep geraadpleegd wordt om belangrijke groepsbeslissingen te nemen. Waar de juniors het de normaalste zaak van de wereld vinden dat ze hun oudere medebewoners op onze planeet het hoogste respect betuigen. In de Mayawijsheid treed je vanaf rond je vijftigste toe tot ‘The Elders’, de wijzen, een exclusieve eretitel!
Aan het eind van de yoga sessie doen we meestal nog een straffe meditatie. Al mediterend, zie ik mezelf als heerlijk gerimpelde 100 jarige aan het vuur zitten. Van wijsheid overlopend. Met straffe ogen die nog steeds de guitigste blik kunnen opzetten. Nee hoor ik blijf er bij: ik ben fier om senior te zijn. Mijn opgedane levenservaringen wil ik voor geen enkel jeugdig gezicht ter wereld ruilen.
Een zalige stroom van intens levensgeluk stroomt mijn cellen binnen.

vrijdag 6 januari 2023

Een van onze voornemens bij dit jaarbegin: deze prachtsong van Leonard Cohen instuderen als cover: Come Healing. 



dinsdag 3 januari 2023