woensdag 14 december 2016

Het gebeurt niet alle dagen dat we in een zaal optreden waar het Energectic Passionate Power Art van de kunstenaar Wim Adriaenssens ons stimuleert om het allerbeste van onszelf te geven in onze erg gesmaakte voorstelling "Working on a Miracle". "Als ik er maar niet door afgeleid raak", dacht ik vooral bij mezelf! Zo ziet de zaal er uit eens wij alles opgesteld hebben en geduldig wachten op ons publiek, in dit geval de verfijnde cultuurneuzen van Neos Aarschot die best een goede smaak lusten.
Wat verderop foto's in de grote concertzaal van Oostham terwijl we wachten op de vrouwen van KVLV Oostham. Ook enkele sfeerbeelden van onze voorstelling " Working on a Miracle", genomen door een vrouwelijke KVLV fan van Andy...

vrijdag 25 november 2016

Gisteren een prachtoptreden gedaan voor gepensioneerde leerkrachten uit het middelbaar in Beringen. Aan Andy nog vooraf gezegd: vergeet je camera niet, voor een fotootje op de Facebook...Maar ja, wij vergeten altijd weer die camera en smartphoners zijn we ook al niet...
Alle energie gaat nu naar onze eindejaarsoptredens. Vanaf volgende week beginnen we er aan!
https://www.facebook.com/Andy-Di-514728018562491
Onze Facebook pagina/

zondag 13 november 2016

Exactly on the 13th of November 1993, we ( Andy & Di ) met in Scotland Findhorn. And we sang for the very first time together on the anniversary celebration of Findhorn.
In “Working on a Miracle” ( http://www.andyendi.be/pages/000113.html ) we tell our own fascinating story, with some real miracles happening which kept us going, during all these 23 years…And we will still be going on for as long as we can sing and move on the stage!

https://www.youtube.com/watch…

Vandaag 13 november, exact 23 jaar geleden in 1993  hebben wij (Andy & Di) elkaar voor het eerst ontmoet in Findhorn, Schotland. Toen daar toevallig tijdens diezelfde week hun ontstaansverjaardag gevierd werd, stonden wij voor het eerst samen op het podium te zingen. 
Onze muzikale vertelvoorstelling Working on a Miracle  (http://www.andyendi.be/pages/000113.html) vertelt ons fascinerend verhaal, waarbij er enkele "mirakels" gebeurden  die ons tijdens die 23 jaren deden doorzetten. En dat willen we blijven doen, zo lang als we kunnen zingen en bewegen op het podium....

vrijdag 11 november 2016

Omdat het vandaag Wapenstilstand is:
This new video features the Andy & Di song, "In Flanders Fields" which is based on the famous poem by John McCrae. Both Andy's grandfathers fought in World War I...
Alsof we een voorgevoel ergens hadden...de laatste dagen veel naar Leonard Cohen geluisterd en enkele interviews die hij op rijpere leeftijd gaf doorgenomen...zo inspirerend. Fascinerend hoe hij als het ware "leeftijdsloos" of over de leeftijd heen alle leeftijdsgroepen is blijven boeien met zijn parels van songs...En hoe een belangrijk accent in zijn succes zelfs pas gezet werd in zijn laatste levensfase...Hoe hij zelf zijn "naar de andere kant gaan" voorvoelde ook en een vers testament achterliet. Zijn muziek zal ons blijven vervoeren, over de grenzen heen.
Persoonlijk vind ik deze coverversie van Hallelujah een magnifieke ode :
https://www.youtube.com/watch?v=LRP8d7hhpoQ

woensdag 26 oktober 2016

Zij halen alles maar dan ook alles, wat deze prachtsong te bieden heeft, uit de kast! Kippenvel op zijn zachts uitgedrukt! Klik op de foto of link er onder en laat je onderdompelen...


23 oktober 2016 Reageer Mooiste versie van 'Hallejujah' ooit Pentatonix geeft je kippenvel! Vers van hun nieuwe kerstalbum.

zaterdag 1 oktober 2016

 Andy heeft aan onderstaande muzikale video  zo'n 3 maand gewerkt; als project voor zijn praatgroep Frans. Maar nu gaan we deze natuurlijk ook gebruiken in onze Irish Music optredens. Ik vind zijn eigen arrangement alvast geslaagd en zijn Frans met een Engels accent heeft echt iets charmant....Oordeel zelf:
  The link naar zijn homemade video:
https://www.youtube.com/watch?v=2Fxc6V6hy4M


vrijdag 30 september 2016

Pareltjes van zinnen, geschreven met de pen in onschuldige kinderhanden :



 Ze hebben daar een grote hond. Als er iemand van voor belt, begint hij vanachter te blaffen.
Ik liep langs de beek en zag een boerin een koe melken; in het water zag ik het omgekeerde.
We hadden veel werk, want er waren boterkoeken voor 300 mensen die allemaal opengesneden en gesmeerd moesten worden.
Velen gaan naar de winkel om een groot stuk vlees zoals mijn moeder?. 
We mochten spelen met oude kleren van mijn grootouders die netjes gewassen en gestreken in hun kist liggen.  
We mochten een karretje maken met de overschotjes van grootvader. 
Hoe noemt men de plaats waar beenderen samenkomen? (gewricht) - De beenderen komen samen op het kerkhof. 
Vader is een echte mopperaar. Hij kent altijd de laatste moppen.  
Gelukkig dat onze stofzuiger nogal langdradig is.  
Omdat het zo'n mooi weer was, mochten we nog enkele minuutjes overspel doen. 
Toen ik de brug overreden had, sloeg ik rechtsaf.  
Spaghetti smaakt naar macaroni, maar een beetje langer.  
Ik denk dat ik al lang dood zal zijn tegen dat ik tachtig jaar ben.  
Als grootvader nog leefde, zou hij zich doodgelachen hebben.  
Zus heeft pilletjes gekregen voor de afgang van de dokter.  
Ik ging mijn neef bezoeken die ziek was om hem geluk te wensen.  
We gaven haar een klein pakje met een grote theepot erin. 
Mijn zus was verkleed als verpleegster. Dat was gemakkelijk, want ze is verpleegster.  
"En nu, beste vrienden, gieten we het glas uit op onze dierbare jubilarissen."  
We speelden een leuk spelletje en wie won was dan de winnaar.  
Ik vind dat het gymnastiekuurtje het rapst voorbijgaat. Dat komt misschien omdat het maar een half uurtje is.  

vrijdag 16 september 2016

Gisteren onze voorstelling Working on a Miracle gebracht voor het fijnste publiek dat je je kan indenken: de zusters uit Mechelen/Lier/Duffel. Zo alert en verfijnd gevoel voor humor: zij namen werkelijk alle nuances en boodschappen achter ons muzikaal verhaal op . Wij genieten nog volop na!



LeukMeer reacties weergeven
Reactie

dinsdag 13 september 2016



Vorige zondag had  ik op een fototentoonstelling een heel speciale ontmoeting met een bijzonder iemand. Mama fotografe zat daar in een hoekje met haar baby meisje in de wieg. Ze was alles aan het voorbereiden om de baby haar afgekolfde mamamelk uit een flesje te geven. En het baby meisje reageerde daar overduidelijk erg opgewonden van de honger op.
Ik stond even van deze scène te  genieten…In de impuls van het moment begon ik een babbeltje met de baby. “Hé wat ben je mooi, en jij zit nog half in die prachtige wereld waar jij vandaan komt, is het niet? De fonkelende sterren, de essentie, recht uit de grote harmonie daar, ja ja, daar kom jij vandaan en daar ben je nog een beetje hé…??? ”  Ondertussen beiden in zo’n intens starend oogcontact verwikkeld, zoals alleen baby’s die beginnen rond te kijken dat met jou kunnen doen. Zij staren helemaal door je heen tot je enkel nog de essentie over houdt. En wij waren met ons tweeën die essentie helemaal aan het beleven.
Waar was die honger op dat moment? Waar was die opgewondenheid? Het ongeduld voor dat lekkers? Weg was dat alles; er bleef alleen die diep harmonieuze essentie, alsof het baby meisje me wou zeggen “ik neem je mee naar die prachtige bron van het alles.”
Maar mama was klaar met haar voorbereiding, het was etenstijd.
Ik draaide me weg van de baby, om met de volwassenen te babbelen over de plaatselijke koetjes en kalfjes. Onmiddellijk hoorde ik het baby meisje achter me katoen geven, bleiten van me kan niet meer. En een wat zenuwachtige mama die zich wellicht hopeloos afvroeg “en daarnet had je nog zoveel honger blijkbaar”….

zaterdag 3 september 2016

"Wij vrouwen hebben een vrije keuze van kledij" lees ik nu overal. Ja zolang we als tiener/(jonge) vrouw niet tegen de modetrend ingaan, bedenk ik dan toch. Zelfs de middenleeftijd wordt vaak beoordeeld/veroordeeld op haar uiterlijk. Het is ook grappig hoe je ziet hoe de mannenmode geëvolueerd is. In het voetbal waren het 30 jaar geleden van die super korte shortjes, nu allemaal dezelfde (overigens zedige) sportbroeken tot aan de knie. Zelfde trend in de zwembroek-mode trouwens. 
En op het werk is een business look toch wel een verplichting. Zowel voor man als vrouw.
Laat ons stoppen met al te hypocriet te zijn: de mode-industrie moet draaien dus elk seizoen volgen wij slaafs mee. Als we maar kopen, de economie bepaalt onze keuzes blijkbaar...
En ok, je bent vrij om daar niet aan mee te doen. Maar dan moet je wel sterk in je schoenen staan want oordeel/veroordeling door de "referentie-groep/massa" is dan je deel...

vrijdag 12 augustus 2016

Ik schreef deze week een reactie naar de journalist van het artikel in De Standaard "Vooral vrouwen zijn langdurig ziek" over de vele burn outs bij de generatie vrouwen met jonge kinderen:http://www.standaard.be/cnt/dmf20160810_02420117. 
En zie, morgen, in DS weekendkrant dus,  wordt die gepubliceerd in "de brief van de dag" onder de rubriek "Opinie", helemaal achteraan in de krant volgens mij. 
Toch wel een beetje fier, ook al bedenk ik eveneens "oei, er komt misschien reactie van de andere kant op".
Hieronder alvast mijn reactie die je dus morgen normaal gezien ook in De Standaard zal kunnen lezen:
 
Heel interessant artikel, maar ik denk toch nog een belangrijke toevoeging te hebben.
Onder mijn kennissen (vooral de vrouwen dan) tussen de 50 en 60 jaar zitten er ook steeds meer en meer thuis met een burn out. En  die geven een andere reden op dan de sandwich generatie. Zij stellen dat ze meer en meer in een hopeloos conflict kwamen tussen hun innerlijke behoefte aan meer menselijkheid, rustiger werktempo, gezapiger sfeer (met nostalgie naar vroeger toen de postbode bij wijze van spreken nog tijd had om een babbeltje te slaan met de oudere mensen) enerzijds en de verwachting van het bedrijf/de organisatie met hun steeds maar verder gaande reorganisaties, competitie ijver, druk, alles alsmaar efficiënter, alles wordt complexer enzovoort anderzijds.
Zij vertellen mij dat je vroeger nog kon praten over een persoonlijk probleem maar dat je dat nu in de "vind ik leuk" omgeving met "we gaan met z'n allen omhoog, nog hoger, nog hoger" echt niet meer kan. Er is ook minder respect voor mensen van de oudere generatie, die moeten maar meedraaien, mee vernieuwen, economische denken, efficiëntie is de norm enzovoort...Terwijl die generatie wel nog levendige herinneringen heeft aan een veel gezapiger tempo van 25 jaar geleden toen zij  jong waren in het bedrijf. Zij vragen zich dan ook echt af: waarom boeten we zoveel in aan levenskwaliteit op het werk en moeten we de "feel good show" meespelen ten koste van onze gezondheid? Voor de groei? Voor de bedrijfswinst? Voor nog meer comfort? In hun goed geïsoleerde moderne snufjeswoning voelen ze hun burn out des te erger als ze languit plat liggen in hun comfy fauteuil met het must have design label er op. Moet het persé nog allemaal, vragen ze zich af?
Vrouwen voelen dit misschien sneller of in grotere mate dan mannen? Het feit dat er voor hen geen andere optie is dan meedraaien met het beleid van hogerop kan dit niet anders dan na verloop van tijd serieuze kortsluiting geven.
En wie weet begint de sandwich generatie dat zich ook meer en meer af te vragen? Moeten wij ons aanpassen aan een onmenselijk systeem of moet het systeem niet (zelfs drastisch) veranderen ten goede van de mens die er in werkt? Ik hoor ook jonge mensen vertellen dat het "vermijd een burn out vriendelijke label" van vele bedrijven maar een publiciteitsstunt is maar dat ondertussen alle cijfers moeten gehaald worden in superlange werkweken vol overuren...
Vriendelijke groeten
Diane De Caluwe

maandag 1 augustus 2016

En hier is hij dan, onze super korte trailer van onze muzikale vertel-voorstelling "Working on a Miracle". Live voorstelling die door organisaties kan geboekt worden, de complete voorstelling ook verkrijgbaar op DVD....
https://www.youtube.com/watch?v=m1zXG50UD1I

De muzikale vertel-voorstelling "Werken aan een Mirakel" vertelt ons "ongewone" levensverhaal met zijn merkwaardigheden, mysterie, geheimen en…
youtube.com

woensdag 27 juli 2016



Onze DVD "Working on a Miracle" is klaar. Onze muzikale vertelvoorstelling die de organisaties in Vlaanderen echt wel appreciëren is dus nu ook integraal te bekijken en beluisteren op DVD. Kostenvergoeding voor maanden werk amper 10 eurootjes. Vanaf 1 september vliegen we er weer in met "Working on a Miracle" bij Neos Beringen. En op 15 september mogen we een groep gepensioneerde zusterkes in Lier inspireren met ons Mirakel-voorstelling! Wat kan het leven mooi zijn...Allez vooruit, eerst nog wat braambessen gaan plukken in onze eettuin.
Klik hier voor alle info over de voorstelling

donderdag 21 juli 2016

Een nummer om te gieren! Echt de nagel op de kop! Dit "lied" heeft meer dan één dubbele bodem. Maar zullen de doorwinterde klagers onder ons dit te confronterend vinden?

vrijdag 1 juli 2016

We zijn even ter plekke de sfeer op Rock Werchter gaan opsnuiven tijdens het optreden van Sir Paul McCartney. Maar op de "boulevard" (buiten de wei dus) liep er opvallend veel minder volk dan andere jaren.Kwam het door het weer? Wel het was droog en je zag achter je zowaar een stukje hemel oplichten dat warempel op een stukje zonsondergang leek. Kalme Boulevard gelukkig voor ons want zo had je echt een onbelemmerd zicht op de grote schermen en zelfs een deel van het podium ook. Alsof je op de wei stond, helemaal gratis dan.
Op een saai tussenstuk na zong Macca vele hits van The Beatles en Wings. Sterke band en backing vocals. Nodig ook want als zijn stem de hoogte in moest, klonk ze toch wel heel frêle. Maar ja de man is dan ook 74 en je moet het maar doen, 2 uur non stop op die leeftijd een gekke jonge meute verblijden!
Terug thuis hoorden we nog "Let it be" en later "Hey Jude" weerklinken in onze tuin. Dan bedenk je toch wel even: tiens tiens, ik hoor die legende die zovele meisjesharten op hol heeft doen slaan, massa's mensen in zijn greep had, en samen met John Lennon het boegbeeld van een legendarische band, zo maar live in onze eigenste tuin weerklinken.
VIP's zijn uiteraard ook maar mensen op deze planeet maar het doet toch wel iets met je vanbinnen.
.