dinsdag 14 maart 2017

Op de tentoonstelling “The art of Magic” in Leuven raakte ik gefascineerd door de ervaring in de “witches cradle” .
Daar ontsproot het idee om de oude Marokkaanse hangmat die we ergens nog in een donkere hoek van een kast liggen hadden een nieuw en vooral super interessant leven te geven.
Ik vroeg Andy om die uitgerekend op mijn 60ste verjaardag in de tuin op te hangen aan twee sterke bomen, niet ver van onze compostzone.
En als een echte volleerde heks sloot ik het doek (op de foto niet helemaal omdat ik poseerde voor de fun) en bracht de hangmat in beweging. Dan zou je volgens wat men mij op de tentoonstelling vertelde, na zo'n 20 minuutjes "kosmische ervaringen" kunnen opdoen.
Fun was het in elk geval en niets is zo relaxend als in een hangmat zachtjes te liggen schommelen terwijl de vogels hun vroege lenteliederen debiteren. Tegen elkaar op, om ter mooist, net zoals in mensenwedstrijden...
Zo hier lig ik dan te genieten:

maandag 6 maart 2017



Ik heb mij zopas ingeschreven voor een top schrijverscursus deze zomer in Frankrijk. Ik voel mijn hartje bonzen. Je gaat een engagement aan en alleen al omwille van de hoge deelnemersprijs voel ik nu dat dit menens is...geen uitvluchtwegen meer...Maar “falen” mag nog altijd, nee?
Deze workshop is tot tweemaal toe via het  “allerkleinste toegangsgaatje” op mijn bord beland. Want de afzender zat in mijn lijst van ongewenste mail. En toch zag ik dus tot 2 maal toe die flits van een email passeren waarbij, net voor hij als een snapchat verdween, het woord schrijverscursus op mijn inwendige beeldbuis bleef hangen.  Terug opvissen, bekijken,  nachtje over slapen, twijfelen, toch wel duur voor mij, …met bonzend hartje inschrijven.
Want anders komt het er echt niet van, er is hier thuis toch zoveel te doen en ’s avonds na 8u  is er wel altijd iets op TV dat mijn aandacht opeist…