Ik heb mij zopas ingeschreven voor een top schrijverscursus deze zomer in Frankrijk. Ik voel mijn hartje bonzen. Je gaat een engagement aan en alleen al omwille van de hoge deelnemersprijs voel ik nu dat dit menens is...geen uitvluchtwegen meer...Maar “falen” mag nog altijd, nee?

Deze workshop is tot tweemaal toe via het  “allerkleinste toegangsgaatje” op mijn bord beland. Want de afzender zat in mijn lijst van ongewenste mail. En toch zag ik dus tot 2 maal toe die flits van een email passeren waarbij, net voor hij als een snapchat verdween, het woord schrijverscursus op mijn inwendige beeldbuis bleef hangen.  Terug opvissen, bekijken,  nachtje over slapen, twijfelen, toch wel duur voor mij, …met bonzend hartje inschrijven.

Want anders komt het er echt niet van, er is hier thuis toch zoveel te doen en ’s avonds na 8u  is er wel altijd iets op TV dat mijn aandacht opeist…