woensdag 19 oktober 2011

Occupy Wall Street

Ook al heb ik zelf ooit mijn boterham in de financiële sector verdiend,  ik heb wel sympathie voor de Occupy Wall Street protestbeweging. Of liever gezegd omdat ik ooit in die sector actief was heb ik sympathie voor deze beweging. Ik werkte in een grootbank tot 1995, als perschef, dus verantwoordelijk voor de contacten met de pers.
Toen groeiden de bomen blijkbaar nog tot in de hemel. Het kon echt niet op, elk jaar pakken meer winst en op de geldmarktafdelingen en de beleggingsdiensten werd ronduit grof geld verdiend, zowel voor de begoede klanten als natuurlijk voor moedertje bank zelf. De mensen die daar werkten kregen ruime bonussen en verdienden zo als kaderleden meer dan directieleden in de andere afdelingen.
Je kon met de natte vinger aanvoelen dat die spelletjes niet eeuwig zouden duren. Trouwens, behalve een paar technici begreep niemand echt de mechanismen. Men sprak altijd van dekkingen maar nu, zoveel jaren later is gebleken wat die dekkingen waard zijn als de systemen als kaartenhuisjes in elkaar vallen.
Je kan terecht spreken van hebzucht, maar ja die is er ook wel in andere bedrijven, zeker multinationals. Als je gericht bent op winstmaximalisatie dan ja, dan wil je steeds meer en die honger kan blijkbaar nooit voldoende gestild worden.
En nu we met de gebakken peren zitten zou het alleen maar fair zijn als diegenen die al die jaren grof geld verdiend hebben de gebroken potten lijmen.
Maar ze staan helaas niet op. Ze houden zich meer dan ooit koest in "het verborgene".
Nee, ik sta achter die protestbeweging: het is absoluut niet fair dat de gewone belastingbetaler nu moet opdraaien voor dit verziekt systeem dat duidelijk gefaald heeft. De financiële sector moet uitgekuist worden.  "Ecologisch gaan bankieren" zou ik zeggen met een groot ethisch aanvoelen als basis.
Maar er is meer aan de hand. Je voelt dat er veel beweegt in onze samenleving. Massa's mensen vinden dat de bedrijfscultuur moet veranderen, menselijker worden. En we kunnen toch niet eeuwig massa's fondsen verkwisten aan nutteloze reclame die van alles en nog wat belooft. We hebben nood aan integere leiders die het echt goed voor hebben en een eerlijker vergoeding krijgen voor hun werk zonder te gaan overdrijven. We hebben nood aan een grote mentaliteitsverandering, maar ja, dat heeft tijd nodig...Alhoewel, het protest zal niet veel tijd geven vooraleer het echt ontploft, vrees ik, enfin, dat hoop ik zelfs.
En het economisch wonder van China hoeven we zeker niet al teveel te verheerlijken! Het schrijnend beeld deze week van de 2jarige peuter, stervend op de grond, tot 2 maal toe overreden en niemand die hulp biedt, tart alle verbeelding. Daar zou Jef Vermassen zich alvast kunnen afvragen of heel die samenleving "psychopaat" geworden is.
Ik hoop dat we er in slagen om met z'n allen een ommekeer te veroorzaken. Onze moeder aarde heeft die dringend nodig, op alle vlakken.
Hebben jullie ook het gevoel dat er toch wel iets van aan is: van die" 2012" kentering, voorspeld in de Maya kalender??? Anders zou het toch een al te groot toeval zijn dat juist nu financiële systemen op wereldschaal onder druk staan. Dat de planeet juist nu ook dringend ecologische aandacht vraagt. Dat er veel "vuiligheid" naar buiten komt (cfr de kerk enzovoort...) Dat de georganiseerde godsdiensten door elkaar geschud worden en zeker in het Westen hun vat verloren hebben op de mensheid enzovoort enzovoort...
We gaan naar een climax toe die ons verplicht van anders in het leven te staan, dat is duidelijk.

maandag 10 oktober 2011

"Blijf hongerig, blijf gekkerig"

"Stay hungry, stay foolish", uit die wereldberoemde speech van Steve Job (overleden baas Apple) voor Amerikaanse studenten, zindert nog na bij mij.  Vooral zijn stukje over de dood :
“Niemand wil sterven,” zegt Jobs, “zelfs mensen die naar de hemel willen zijn niet bereid te sterven om daar te komen. En toch is de dood een bestemming die we allen delen. Niemand is er ooit aan ontsnapt. En zo hoort het. Want de dood is waarschijnlijk de beste uitvinding in het leven. Hij is de bewaker van de verandering. Hij ruimt het oude uit de weg om plaats te maken voor het nieuwe.
“Nu zijn jullie het nieuwe, maar je zult stilaan het oude worden en uit de weg geruimd worden. Sorry dat ik zo dramatisch ben, maar het is erg waar. Je tijd is beperkt, dus verkwist hem niet door het leven van iemand anders te leiden. Laat je niet gevangen nemen door een dogma – leven met het resultaat van andermans denken. Laat het rumoer van andere meningen je innerlijke stem niet overstemmen. En het belangrijkste: heb de moed je hart en intuïtie te volgen. Die twee weten nu al wat je ooit echt zal worden. De rest is bijzaak.”
Het volgende moet me dan ook van het hart:
Het was uiterst irritant om gisteren in "De zevende dag" van Eén de commentaar te horen van Indra Dewitte op dit stukje over de dood. "Lijkt wel een priester" zei ze laconiek, op een toon van "daar hou ik echt niet van." Indra meisje toch, denk toch eens eerst goed na over de diepgang van die woorden voor dat je er zoiets uitslaat. Of heb je zelf nog nooit vanbinnen gevoeld over wat "de dood" betekent voor jou, want ooit eindigt ook jouw fysieke bestaan hier.
Moet het allemaal louter "sexy stuff" zijn op TV? Stand up comedy als lopende diarree? Oppervlakkige nonsense, image ....Ik kan nog zinnenlang voortgaan...
Maar ja, presentatrices worden gekozen op hun uiterlijk....Tijd dat er wat meer vijftigplussers met inhoud op de buis komen voor dergelijk jobs, denk ik dan! We kunnen alle inspiratie gebruiken in deze toch wel "woelige" tijden om bvb. alleen al de euro- en financiële crisis niet met naam te noemen...
Steve Jobs, ik ben absoluut geen computerfreak en zeker geen Applefreak, integendeel...maar dankjewel voor die prachtige speech!
En als je dan toch een priester bent voor Indra Dewitte...stop dan zeker niet, probeer gerust van aan de andere kant door te dringen met je boodschap, zeker bij al onze luchtige bimbootjes op TV!