zaterdag 30 juli 2011

Heimwee...

Is het het donkere weer? Nee, het was echt geen gemakkelijke week voor mij. Tijdens de zomermaanden hebben we het gewoonlijk minder druk met optredens en zijn er de Britse familiebezoeken: ofwel wij naar daar, ofwel zij bij ons. De afgelopen anderhalve week zat tussen 2 familiebezoeken in. Mijn  schoonmoeder en de zus van mijn man al even weg en in de loop van volgende week komen de kinderen af.

Ik had in deze tussenperiode van “rustiger aandoen” bewust niet veel sociale uitstappen gepland en dus overviel de stilte en leegte me toch wel een beetje na de intense drukte van het eerste Brits bezoek. En ja, dan ben ik vertrokken, dan begin ik na te denken over van alles en nog wat. Het gebeuren in Noorwegen drukte natuurlijk ook serieus zijn stempel, je kon er de afgelopen week in het nieuws niet om heen. Al dat nieuws rond dat gebeuren kwam dan in mijn hoofd samen met een ontroerende reportage die ik onlangs zag over het leven van een Indiaanse volksstam in de amazone.  
Daar was ik vertrokken in mijn denken: in onze Westerse leefomgeving hebben we meestal het gevoel van er alleen voor te staan: je moet werken voor je gezin ( job die dan nog voor velen dagelijks een ‘‘battle of the strongest” is) , voor je huis en tuin met alles er bovenop. Met ook nog eens de onzekerheid naar de toekomst toe: zo van zullen we die materiële levensstandaard kunnen houden na ons pensioen eens we oud en grijs zijn? Dus nu zoveel mogelijk verzamelen en vergaren. En dan nog de vraag hoe worden we oud en grijs? Je hoort zoveel van vereenzaming van oudjes…

En ik zag dan in die reportage hoe die amazone stam als gelijkgezinden in een groep leven. Ze delen alles en voelen zich gedragen door heel de groep. Is er een moeilijkheid dan is er die groep om op terug te vallen. Veel bezittingen hebben ze niet, ze leven van wat de natuur hen gratis geeft en richten zelf hun hutten op. Maar er ging zo’n emotionele kracht van hen uit, ik kan het mis hebben natuurlijk maar ik zag een diepe bron van geluk in hen, in hun samenhorigheid, een bron die wij hier in het Westen nog nauwelijks kunnen aanboren, denk ik toch.
Het maakte me zowaar verdrietig. Waarom en waar zijn we dat kwijtgespeeld? In welke illusie zijn we ooit getrapt, vroeg ik me af…
Ik kan me nu wel niet indenken van in een groep te leven, tenzij ze me voldoende privacy gunnen, maar soms is je ruime huis met z’n bewoners toch een eenzame plek waar je in je eentje voor verantwoordelijk bent. Dus, je komt al snel tot het besluit: we moeten voldoende verdienen om die plek materieel gaaf te houden, …Want al die bezittingen vragen het nodige onderhoud… Zoveel energie ook dat daar inkruipt. En zoveel informatie over mogelijke vernieuwingen, onderhoud, ontspanning enzovoort dat er op ons afkomt. Ik slik al die (maar al te vaak achteraf nutteloze) informatie natuurlijk ook gretig op mijn computer die me toch dagelijks zo’n uur of 2 soms zelfs 3 zoet houdt! Het overrompelt me geregeld allemaal…Welke keuze te maken???

En dan overmant een gevoel van een soort diepe heimwee me. Naar dat soort van stammenleven dat ik in werkelijkheid nooit gekend heb maar precies aanvoel zo…Hopelijk komen die mensen niet al te veel in aanraking met onze materiële (en op concurrentie) gebaseerde economie/samenleving! Want ja dan zijn ze misschien ook verleid en van het een komt het ander…
Tja, beste lezer van mijn dagboek, ik kan er echt niet aan doen…Is het het sombere weer???
Enfin, volgende week volgt hier weer een intense drukte met uitgebreid vriendenbezoek en wat later de Britse kinderen van mijn man die hier op vakantie komen. Dan zal die “diepe heimwee” wel totaal verdrongen worden door de sociale bezigheid van de dag, het sociale delen en de vakantie uitstappen die we van plan zijn met hen te maken…Allez vooruit, “er is leven na de heimwee…”

zondag 24 juli 2011

Herinneringen aan onze huwelijksreis...

Van het wat mindere zomerweer geprofiteerd om een zomer grote schoonmaak aan te vatten en dat was de aanzet voor Andy om het film- en fotomateriaal van onze huwelijksreis naar Zuid Afrika in 2003 te gebruiken voor een muzikale video met begeleiding van het South Africa nummer dat hij daar toen schreef.
Geniet mee: http://www.youtube.com/watch?v=DwKq0UAHZmI

maandag 18 juli 2011

Vive le Vélo en Andy & Di's nieuwe show...

Oef : eens een rustige week thuis voor de boeg. Even geen optredens. Vorige week de Engelse schoonfamilie op vakantie gehad. Dat was leuk maar toch heel intensief. Je dient immers te zorgen voor voldoende entertainment en sightseeing, er wordt veel bij gebabbeld en gedeeld en daarbovenop heb je je normale dagtaken: bvb. in de moestuin die niet stopt omwille van volk op bezoek.  Maar je bent dan toch ook wat in vakantiestemming en ...je krijgt een en ander cadeau als beloning! Het gekke is dat eens ze terug huiswaarts vertrokken zijn vooral de stilte in huis toch weer wennen is. Maar niet getreurd want in de eerste helft van augustus komen de kinderen van Andy op vakantie. Dat wordt weer uitbundig, zeker weten.
Deze week ben ik van plan van veel in de tuin te werken want die is na 2 weken rustig aan serieus aan het verwilderen...En onkruid wiedt je het gemakkelijkst als het geregend heeft.
Maar daarnaast vooral creatief nadenken over vernieuwingen in "onze show". Dat wordt niet gemakkelijk want nu is dat een stromend geheel, vol afwisselingen en goed uitgekiende bindingen tussen dat alles. Voor het publiek moeten we niets wijzigen want die zijn keer op keer enthousiast over wat we brengen. En we hebben toch overwegend telkens weer een ander publiek voor elk optreden. Maar voor onszelf is er wat nood aan veranderingen: vooral om het vernieuwend boeiend voor onszelf te maken. Nu nog een leeg blad...Ik hoop dat er inspiratie komt tussen de Ronde van Frankrijk door. Want ja, die Alpen komen er aan en dan wil ik toch de strijd volgen tussen de grote tenoren van deze tour. Ik kan er niet aan doen: ook al is alles opgeklopt met commerce en opgeblazen grootsheid, ik luister graag naar de tactische uitleg en andere ontboezemingen van Michel Wuyts en José De Cauwer.  Gelukkig heb ik een koptelefoon waarmee ik dan toch tegelijkertijd in de tuin of ergens in huis bezig kan zijn. En als er dan iets spannend gebeurt loop ik wel vlug even naar de TV.
Een nadeel: met zo'n koptelefoon is het wel moeilijk om een nieuwe show met alles er op en er aan uit te werken...Gelukkig is die tour enkel in de latere namiddag spannend...En maar een 4tal dagen zoiets nog...En avance...Vive le Vélo... Vive la créativité!

vrijdag 8 juli 2011

Naar het paradijs verhuizen???

Deze week een opmerkelijke reportage gezien op de VRT in "Planeet Kuifje" over een Australische vrouw die, na veel reizen, op een idyllisch eiland in de Filipijnen in haar eentje een uniek gezondheidscentrum heeft uitgebouwd. Klik hier voor haar verhaal op haar website.
Wat me vooral raakt in haar verhaal is dat dit lang niet over rozen gegaan is maar met de nodige endurance, vallen en opstaan en veel testen dus. Testen van "zou je wel doorgaan met je droom nu je dit of dat meemaakt dat je dreigt te blokkeren..."
Ik voel me daarmee met mijn levensverhaal wel verwant.
Mensen zeggen me soms, o, als je goed gefocust bent en er echt in gelooft dan loopt alles wel vanzelf in het leven zoals stromend water in de rivier.
Maar dat is niet mijn ervaring en blijkbaar ook niet van deze Australische vrouw.
Als je echt een totale nieuwe richting in je leven uitgaat dan wordt je vaak diep getest... Dat gaat over twijfels en zelfs tegenwerking van dierbaren, om je uiteindelijk zo te sterken in je taak. Maar makkelijk is wat anders...Niets gaat echt helemaal vanzelf, toch niet bij mij. Maar je wordt er wel sterker van en dat is natuurlijk de bedoeling.
Ik vind haar verhaal in zijn totaliteit wondermooi, ook al zullen veel mensen haar domweg naief vinden. Antwoord daarop: dat hou je dan wel geen 25 jaar vol zoals in haar geval.
Een mens gaat wel dromen als je op haar website die prachtige foto's van dat eiland ziet en de stressloze manier van leven, helemaal afgestemd op de natuur... Dat was ook in de uitzending te zien.
Wat een verschil met ons jachtige en op materieel bezit gericht gedoe van ons...We denken ook zoveel nodig te hebben om gelukkig te zijn. Daar leven ze eenvoudig, zo bijvoorbeeld met een "natural outdoors bathroom", lekker gezond eten en helemaal in tune in die prachtige natuur. Natuurlijk is het klimaat daar wel anders dan bij ons...Maar onze levensinstelling kan er toch van leren...
Daar zou ik compleet mezelf kunnen zijn, denk ik dan. Hier moet ik met "de beschaving" en vooral met "de druk" rekening houden...En dan nog is het vaak eenzaam als je wat alternatieve ideeën koestert.
Soms heb ik echt het gevoel van in twee werelden te leven. De ene, wat we er hier in Vlaanderen van brouwen, de Vlaamse realiteit dus en de andere zie ik dan voor me als "liefst op zo'n paradijselijk eiland met zielsverwanten, met een leuke taak in zo'n gezondheidscentrum"... Tja ik zou het wel zien zitten in die wereld...  Maar ja, er zijn al voor 2012 optredens geboekt dus...het zal hoogstens een toekomstig vakantieoord worden....Maar dan wel eentje om met volle teugen van te genieten...