Onze première op 23 oktober van  "Working on a Miracle" voor de palliatieve vrijwilligers van de Universiteit Antwerpen in Ekeren  was een groot schot in de roos. Nog nooit zo'n schone reacties ontvangen. Mensen kregen soms tranen in de ogen omdat ons "Andy & Di verhaal" hen bij momenten diep raakte en vooral ontroerde. Maar er werd natuurlijk ook af en toe eens goed gelachen met sommige voorvallen in onze story. Alles liep wonderwel gestroomlijnd. De technische kant zat prima .En een bejaarde vrouw die de liedjes in de Engelse taal niet begreep was in de wolken met onze simultaan vertalingen op de prachtige beelden die Andy bij elk nummer geselecteerd heeft. Daarbij kwam ook het video materiaal van de VRT (uit een vroeger programma over ons) goed van pas; dat toont vooral de vroegere nostalgie rond de beginfase van Andy & Di.
Maar dus de rode draad in ons verhaal heeft ons publiek geboeid en geraakt. Er zat heel veel herkenning in voor hen.
En last but not least: wij werden zelf serieus getest om de titel van onze voorstelling "Working on a Miracle" op de première zelf waar te maken! Want op de vooravond kreeg ik last van een opkomende verkoudheid die Andy al ergens een paar dagen eerder opgelopen had (wellicht heb ik ze dan via hem opgedaan). De dag voor de première heb ik niets anders gedaan dan licht en energie gevisualiseerd in mijn hoofd, neus en vooral in de keel (als een soort intense laserstraal gevisualiseerd met helend wit en blauw licht.)  En zie, het heeft echt gewerkt : wij waren beiden op onze voorstelling zelf in topvorm! Een mirakelke op zich want als ik het zitten heb met een verkoudheid dan is het bijna altijd een zware met alles er op en er aan...