Synchroniciteit kan zo mooi zijn. Ik maak het de laatste tijd geregeld mee. Neem nu eergisteren. Omdat ons muzikale levensverhaal “Working on a Miracle” net helemaal afgewerkt was, hadden Andy en ik even tijd om een filmpje mee te pikken. Het verhaal van een jongeman wiens jongere broertje in een verkeersongeval om het leven kwam. Hijzelf werd pas ternauwernood gered (of zoals hij het zelf vertelt “teruggehaald van de grens met de dood”) dankzij  kunstmatige beademing. Hij had daarbij een extra gevoeligheid ontvangen en kon geregeld met zijn broertje “aan de andere kant” communiceren. Een heel speciale film over een onderwerp dat me persoonlijk telkens weer aangrijpt omdat ik zelf ook iets in die zin ervaren heb.

De film loopt af, ik kijk even op de klok en het was 22:22 . Dat getal heeft voor mij een speciale betekenis als 11; (1+1 =) 2 ; want ik ben/voel me verbonden met het getal 11. Ik ga daarna nog even in de keuken iets halen en plots, zomaar vanuit het niets, schiet er een gedachte in mijn hoofd rond ons pas afgewerkte nieuw project  “Werken aan een Mirakel”, ons eigen muzikaal levensverhaal. Iets waar ik tot dan toe niet bij stilgestaan had: Andy en ik hebben elkaar voor het eerst ontmoet in november 1993 en …de première van onze muzikale story is gepland voor november 2015 : o ja 22 jaar later dus !!! Fantastisch toch, die synchroniciteit! En dat overkomt me nu geregeld! Het leven is mooi!