Ik dacht dat ik op het podium tussendoor zo wat aan stand up comedy moest doen om in te zijn….tot we een paar weken geleden een Nederlandse stand up filosofe
bezig zagen. Ze had het over “de liefde” met heel veel voorbeelden van
situaties van liefde. Nee niet die van de romantische komedies shit van op de
TV. Maar de echte liefde. Een vader die zijn tienerdochter zonder verwijten toelaat
van vooral al vallend te leren in het
leven, een grootmoeder die weet dat haar kleinzoon aan de cannabis zit en hem toch….
niet veroordeelt maar wel geduldig wacht en hoopt …tot die fase overgaat. Dat
soort dingen eigenlijk.
En ik dacht, hé dat ga ik tussen de liedjes door op onze
optredens ook doen…praten over de liefde…Want onze stand up filosofe had haar
publiek in de ban, muisstil was het er. Af en toe met een grap ook maar toch
niet zo veel gelachen… alleen…. haar vertellingen gingen echt naar binnen.
Wijsheden die ze opvallend vaak uit de Oosterse hoek haalde, om de Dai Lama en
het boeddhisme niet te noemen.
Want ja, ik kan hier platte grappen a la Philippe Geubels
fabriceren maar…wat hebt ge daar in godsnaam aan. Ge lacht eens goed met zijn “ik
ben een stout jongetje humor”: “als ik de lotto win dan laat ik mijn Delhaize
karretje lekker rondslingeren op de parking” maar wat hebt ge daar nu echt
aan….
Terwijl die stand up filosofe, die gaf je zo’n heerlijk
gevoel van harmonie, ja ge kon de liefde voelen stromen in de zaal, hoe meer
voorbeelden ze gaf van soms echt wel rare liefdestoestanden …Zoals hare papa
die liefst 10 uur reed om haar een aspirientje te komen brengen toen ze zich de
dag van een belangrijk optreden wat ziekjes voelde…Ja dat is liefde. Mmmmm? Zou
tegen je kind zeggen : ik zoek via google je dichtstbijzijnde apotheker op en
dan koop je daar wat aspirientjes, toch niet evengoed zijn? Zelfs beter, want
ze lost het zelf op wat toch een goed gevoel achteraf geeft, niet?
Terug thuis dacht ik zo bij mezelf: mensen die in angst en
zelfmedelijden leven, die strooien alleen maar angst en zelf medelijden rond…Ze
missen zoveel levensgeluk, is het niet?
Maar we kennen allemaal wel mensen die zo’n krachtige
energie uitstralen, een liefde voor hun familie en vrienden, voor de planeet,
voor zichzelf ja, ze staan krachtig in het leven. Er zijn dan mensen die denken: ik wou dat ik ook zo’n
energie had. Die heeft toch geluk zeg. Maar dat wil niet zeggen dat die altijd gelukkig zijn,
altijd geïnspireerd. O Nee!
Nee, ze zijn wel liefdevol. Maar ondanks hun krachtige
uitstraling zijn ze ook vaak moe en
overwerkt hoor. Ze bestrijden dezelfde angsten als die waar de tussen
aanhalingstekens “zwakkeren“ aan toegeven en die daarin blijven ronddraaien
zo. Maar zij voelen zich verbonden met hun "hoger weten", met hun "hoger
bewustzijn" of hoe moet ik dat benoemen. Ze weten dat dit bewustzijn
altijd online is en daarom stellen ze zich niet zo bloot aan de angstaanjagende
informatie in de media. Ze laten hun gedachten niet treuzelen bij angst en zelf
medelijden maar sturen dat soort gedachten juist ….”onvoorwaardelijke liefde”….
Wat is dat nu weer voor iets?
Ik ben op dreef, nu
kunt ge mij niet meer stoppen. Maar ja, Kerstmis komt er aan en laat dat
net nu zijn waar het om draait … de liefde zonder voorwaarden. De oma die haar kleinzoon graag blijft zien ook al weet ze
dat die aan de cannabis zit. De mama die haar tienerdochter zonder verwijten toelaat van op
tijd een stond eens met hare neus tegen de lamp te lopen omdat ze al vallend
meer leert in het leven dan gelijk hoe. De vrouw die weet dat de prostituee waar haar man in het
geniep naar toe gaat eigenlijk iets geeft wat zij zelf niet meer kan opbrengen
en dat ze dat toch kan aanvaarden tussen alle verdriet door. De bompa die weet dat het leven goed geweest is en die het
kan loslaten als het moment van gaan gekomen is en dan zegt aan zijn familie
rondom: "treur niet maar viert in mijn naam. Ziet elkaar graag, de rest telt
niet aan de andere kant".
Schoon toch hé….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten