Nog lang voor de eerste noot klinkt, is de zaal al volgelopen. Bij elke Okra-seniorengroep zijn de leden steevast ruim een uur op voorhand aanwezig, een zekerheid zo vast als Kerstmis zelf. De stoelen schuiven, de glazen klinken, hun verhalen dwarrelen over de tafels. Oude herinneringen worden afgestoft alsof het kerstballen zijn, net op tijd opgeblonken voor de feestdagen.

Ons geluidsysteem hebben we in alle vroegte opgesteld, nog voor de wedloop van de Okra leden naar hun vertrouwd plaatsje in de zaal begon. Partituren netjes klaar, de sound scherp afgestemd als een kerstster (oké, bijna dan).

Achter de coulissen schuilen we voorlopig nog, steevast met een kloppend hartje: gaat het publiek ons smaken? Zoals Will Tura het ooit zo veelzeggend krachtig verwoordde: ‘plankenkoorts is hét teken bij uitstek van respect voor jouw publiek.’

De laatste week van onze kerstconcerten 2025 voor de vele Vlaamse verenigingen is ingezet, bijna is het weer eens afgelopen, ons 30ste jaar kerstconcerten ondertussen. Bijna gedaan. En net dát maakt dit moment zo bijzonder. Die paar seconden vóór het startschot, wanneer alles nog mogelijk is. Wanneer spanning en goesting hand in hand staan, en muziek al in de lucht hangt zonder dat iemand ze hoort.

Dan kijken we elkaar even aan.

Andy & Di, een Brits-Vlaams duo, klaar om ook bij deze Okra groep Kerst te brengen.

En plots weten we het zeker: wat er ook gebeurt… dit is waarom we het doen.