Optreden naast een Leuvense Stoof. Tja, als de plaatselijke toneelgroep haar decor al opgesteld heeft, treden wij op met zo’n gezellig nostalgische achtergrond op ‘ons’ podium. Vooral blij dat we er terug kunnen staan. Ook al vraagt het meer van onze fysiek dan voorheen (mijn hersenoperatie van vorig jaar, mid-zestigers die we nu beiden zijn). Wij voelen dat de verenigingen volop heropleven, als vanouds voor en na onze act vrolijk bijbabbelend bij een heerlijk stuk taart...

Ondertussen is er zoveel in beweging in onze samenleving, tot op wereldschaal toe! Het zijn woelige tijden op alle vlakken. Ik voel aan dat de voortrekkers, de pioniers in onze samenleving naar een andere aanpak van de dingen aan het evolueren zijn. Maar op die weg, onderweg, wacht ons ook colateral damage. Het moèt anders, dat voelt zowat iedereen ondertussen. Het kan ook anders, ook dat voelen velen. Met de geleidelijke tot zelfs drastische (r)evoluties die we de komende tijden kunnen/zullen beleven in ons achterhoofd, was het gisteren nostalgisch vertoeven aan de Leuvense Stoof op ons podium. Een moment van herinnering, een moment van “o het kan nog.” En toch is het anders, wordt het anders....Na al de woelige (r)evoluties zal het licht zegevieren. Dat weet ik gewoon.