Merry Christmas and a Wonderful 2013

Deugddoend Kerstnieuws...

Het zingen voor dementerenden is prachtig om doen en tevens heel leerrijk voor ons allen.
Eenvoudige liedjes kunnen ze blijven zingen, ook lang na de aantasting van de rest van hun geheugen.
Wij ervaren steeds weer dat samen zingen in groep helend kan zijn voor iedereen die er voor open staat. Alhoewel... er zijn altijd mensen die neerkijken op de eenvoudige liedjes die anderen juist zoveel deugd doen... De dementerenden tonen ons de weg om helemaal in het plezier van het zingen zelf te gaan en niet al te veel zich willen onderscheiden in de zogenaamd "intellectuele liedjes". Want  die houden je verstand wel bezig maar doen niet veel voor je hart...

Verder : is dit de mooiste Kerstboodschap? Klik hier

Uitnodiging voor meditatie op 12.12.12

Op 12.12.12, 12 december eerstkomend dus, wordt iedereen uitgenodigd voor een wereldwijde "meditatie". Om 13u30 onze tijd. Kan nooit geen kwaad, denk ik dan dus, hierbij ben je ook uitgenodigd om mee te doen. Verneem alles over deze sessie:  hier

'Wetenschappelijk onderzoek is niet echt koosjer'

Gelezen in de krant dat ook in wetenschappelijk onderzoek geregeld fraude gepleegd wordt.
‘Iedereen zoekt de grenzen van het toelaatbare op. Want de druk om met ophefmakende resultaten naar buiten te komen is immens groot. Zoveel mogelijk publicaties in wetenschappelijke tijdschriften, dat is het enige wat nog telt. Om toch maar fondsen binnen te rijven.'
‘Zover zijn we gekomen: de dingen die we doen, zijn niet echt koosjer, maar ze zijn algemeen gangbaar. Bovendien wordt achteraf voortgebouwd op dat onderzoek.'
Zie hier het volledige artikel : link

Voor wie het nog niet zou weten...

Nu ook wetenschappelijk bewezen dat Mindfulness mediteren ( helemaal in het hier en nu zijn) "wonderen" doet.
Lees deze link.
En het kost je niets!
Ik heb zelf een afspraak "met hierboven" dat alles wat echt belangrijk is voor mij, kosteloos op mijn pad komt...Ik baseer mij er op dat "Jezus in zijn tijd ook helemaal kosteloos werkte"!
Vaak zie ik allerlei dure uitnodigingen voor cursussen en producten maar die trekken me al lang niet meer aan...
Tot nog toe komt mijn afspraak altijd uit. En nu is dit kosteloos straf middel van mindfulness mediteren ook wetenschappelijk bewezen!
Onze "mind/geest" kan werkelijk "wonderen" verrichten in ons leven en ook in ons samenleven met andere mensen. We hoeven ons daar alleen maar voor open te stellen en het dan gewoon doen.
In plaats van altijd weer op de allernieuwste technologische en andere snufjes (niet alleen prijzig maar ze vermoeien ons danig ook en krijgen ons meer dan goed is voor ons in hun greep!) een beroep te doen: laat ons met z'n allen wat "trager" gaan leven en mindful "in het hier en nu" !

Van een uitdaging gesproken...

We staan voor een grote uitdaging. In Groot Brittanië zijn ze drastisch aan het besparen in de hele pensioen- en gezondheidszorgsector.
Ook wij ondervinden daarvan de gevolgen en de komende maanden zijn dan ook "spannend" voor ons, omdat bepaalde zaken herbekeken zullen worden. Dat zou grote financiële gevolgen kunnen hebben voor ons. En dat op je 55/56ste meemaken is niet echt leuk.
Maar we zullen vechten en ik heb er vertrouwen in.
Onze muzikale hobby is nu meer dan ooit cruciaal voor ons want die geven we absoluut niet op.
Dat is onze passie en ons leven geworden en niemand kan dat van ons afnemen.
En daarbuiten is er altijd wel een oplossing te vinden. Maar als je 55 bent dan kies je bewust voor dit en niet voor dat.
Ik ben in de tijd uit de banksector gestapt en daar wil ik zeker niets meer mee te maken hebben.
Als ik voor mezelf iets extra dien te zoeken dan is het in de sfeer waarin ik nu leef: muzikaal en algemeen podiumgebeuren, communicatie vanuit je eerlijke zelf, mensen bezielen en zo mensen helpen met hun public speaking, speeches en presentaties, mensen interviewen en zelf presentatiewerk doen, acteren, theater....enzovoort in die branche....
Zo nu staat het zwart op wit, dus laat maar op mijn pad komen, als de nood hoog is ....

Waarom kijken we nog naar topsport?

Mijn man deze week tegen mij:  "al die uren die ge verkwist hebt met het kijken naar bergritten in de ronde van Frankrijk! Pijnlijk zeker?"
Tja, ik geef het nu officieel toe: mijn fascinatie voor het 'Tour de France" circus ligt helemaal aan diggelen.
Maar de pijnlijkste vraag is wel "waarom zijn we met zovelen tuk op topsport, goed wetende dat we niet weten wie er nu nog zuiver sport of niet?"
"The winner takes it all" mogen we in het geval van Armstrong blijkbaar heel letterlijk nemen.
 Het ergste van alles is de ware maffia sfeer in de ploeg met hem en zijn ploegleider als rasechte "maffiabazen". Alvast voer voor een nieuwe Hollywood film, denk ik dan.
Ik vrees dat ik volgende zomer enkel nog naar de avondshow "Vive le vélo" ga kijken, al is het maar om me "triestig te verkneukelen" in de (doping)drama's die er toch elk jaar weer te beleven zijn.
Tegelijkertijd vind ik het superstom dat ik nog kijk. Dat ik die sport nog steun, door te kijken.
Dat ik een onderdeeltje ben van "je moet winnen, alleen de winnaar telt, ten koste van wat ook", die de competitiesport, met massa's geld als drijfveer en zeker in het wielrennen overheerst.
Gaan we daar met z'n allen ooit mee in het reine komen :  "de eerste moeten zijn, de beste moeten zijn, succes moeten hebben, macht willen hebben, de grote verleiding van massa's geld, erkenning willen krijgen, gevierd worden ....????"Ten koste van ????
Het antwoord daarop is moeilijker dan louter oordelen en veroordelen, lijkt me....

Het wonder dat mij overkwam...

Ik ben niet zo maar een zangeres geworden. Misschien verwacht je nu een lijst van opleidingen die ik gevolgd heb, bij ronkende namen enzovoort.

Nee, niets is minder waar.

Tot voor mijn 33^ste zong ik ronduit "vals". Maar op een bezinningsweek in het Zuiden van Frankrijk, in een warme groep van mensen werden er korte eenvoudige liedjes gezongen met mooie  teksten. En vanuit het niets, zo maar, heel gewoon, hoorde ik mezelf zingen met een warme prachtige lullabye stem die mensen in de muziekwereld een “folk stem” noemen.

Zelf noem ik het een wonder, maar dat enkel in de liefdevolle omringing van warme mensen mogelijk was. En het overkwam me gewoon omdat ik me daarin gedragen voelde.

Dus lieve mensen, aan al die mensen die graag zouden “leren” zingen, het is echt niet iets van technische cursussen volgen enzovoort. Laat gewoon het wonder gebeuren in een warme sfeer van mensen en met eenvoudige liedjes…Voel je gedragen en dan komt het gewoon op je pad.

Onze wereld wordt meer en meer technisch gedomineerd door allerlei snufjes en door "professionaliteit" enzovoort. Maar zonder een warm open hart betekent het echt niets…Integendeel.
Als er geen warm hart in zit, zit er ook geen leven in, dan leeft het niet echt...

Inspirerend filmpje van hoe je ook anders kan leven...

Lijkt me ook een toffe familie waar iedereen zijn deeltje bijdraagt tot de creatie van een  prachtige tot vruchtbare eettuin getransformeerde grond rondom hun huis ...Bewijs dat het echt nog kan, ook nu in tijden van Iphones en Ipads....
Ons moestuintje hier heeft wel iets minder opgeleverd en soms ben ik echt wat moe of wil ik eens iets anders doen op het moment dat de tuin me "nodig" heeft...
Maar het blijft fascinerend, hoe een pompoenpit het jaar daarop een nieuwe grote pompoen oplevert, hoe je erg gemakkelijk courgettes kunt kweken en boontjes....
En het heeft echt een impact op wie je bent en hoe je in het leven staat: verbonden met alles wat groeit en bloeit, respect voor de natuur, echter, minder behoefte aan kunstmatige "imago" toestanden enzovoort enzovoort...
Kortom, ook al houdt het je meer thuis en loopt het al eens mis, als je als mens nooit eens iets zelf gezaaid of gekweekt hebt, dan heb je nooit echt ten volle geleefd op deze planeet...Al heb je dan heel de wereld afgereisd om je te ontspannen...zo'n pompoenpit in de grond steken en zien bloeien tot een gigantisch exemplaar is een wonder dicht bij huis...

Opgelet met "kerhof-humor" bij de oudjes...

Wij zingen niet alleen geregeld voor mensen op pensioen maar ook in rusthuizen.
Dat confronteert me van heel dichtbij met het proces van "den ouden dag."
Nu ook mijn moeder als kranige 84er meer en meer met gezondheidsproblemen kampt, ervaar ik het zelfs op heel persoonlijk vlak. We worden met z'n allen gemiddeld ouder maar hoe, dat is een andere vraag.
En eigenlijk is ouder worden een zeer geleidelijk proces met heel wat positieve kantjes ook: je relativeert veel meer, je hebt inzichten in het leven gekregen en je kan die levenswijsheid gul delen, je geniet meer van kleine dingen, alles mag gerust een beetje trager enzovoort enzovoort...
Maar dan, en vaak nogal onaangekondigd plots, zie je hoe bijvoorbeeld je eigen mama aftakelt. Fysiek niet meer zo mobiel, komt plots eigen huis niet meer uit, kan geen boodschappen meer doen, ervaart een isolement enzovoort...
Als wij voor haar leeftijdsgenoten in rusthuizen zingen, dan vertelt de animatrice ons steevast: "kijk, ze zullen niet echt actief meedoen maar als ze het goed vinden, dan blijven ze tot op het eind. Zoniet dan vertrekken ze na de koffiepauze terug naar hun kamer."
Oef gelukkig hebben we nog een volle zaal na de koffiepauze....
"Vorige keer hadden we hier een komiek en die had o.a. van die "kerkhof-humor" en dies meer en dat pikten ze echt niet. Na de pauze stond hij voor een quasi lege zaal te praten."
Nee, gelukkig pak ik met verfijnder humor uit, tussen onze liedjes, cabaret, muzikale raadspelletjes en dansdemo's door. En behalve voor de simpele grap zo wat op de kap van Andy  zitten "dames, och ja, hij is doof aan ene kant, vooral als ie moet werken, 't is een man hé" hou ik het niveau toch wat hoger ...
Maar telkens ontroert het me toch, zo zingen voor de 80 plussers...Als ik in hun ogen kijken stralen velen iets heek unieks uit, zo iets dat je ook vaak bij heel jonge kindjes merkt: ze kijken dwars door je heen en gaan echt naar de essentie. Uitleggen kunnen ze dat niet maar je krijgt wel het gevoel : "och God, wat zijn we toch veel met uiterlijkheden bezig en dingen die er niet echt toe doen."
Spijtig dat er tussen de oudjes in het rusthuis en tussen de jongeren op school niet meer interactie georganiseerd wordt. Want ik ben overtuigd dat juist dat heel fascinerend zou kunnen zijn.
Je voelt gewoon die levenswijsheid in al hun vingertoppen, ook al kunnen ze er niet veel over praten: ze stralen vaak rust en essentie uit. Het imago afgelegd, het ego kwijtgespeeld onderweg...
Nee, het is lang niet overal kommer en kwel in de rusthuizen...

Heb op Canvas de schokkende documentaire "Inside Job" gezien  waarin Charles Ferguson de systematische corruptie binnen de banken en andere financiële instellingen in de Verenigde Staten open en bloot legt...Wanpraktijken die tot de grote financiële crisis geleid hebben en waar wij ook nu in Europa nog altijd de gevolgen van dragen: landen die in problemen geraken enzovoort...

Ik heb vroeger als perschef in de banksector gewerkt en alles kwam terug bij het zien van de film: het typisch taaltje van de investment banking, de super ingewikkelde producten, niets gereglementeerd, niemand die er nog zicht op had maar iedereen zei "the sky is the limit"....Tot een paar jaar geleden het kaartenhuis helemaal in elkaar zakte...

Maar wat me vooral schokt is dat iedereen dit zo maar slikt. We hebben het nog te goed blijkbaar. Eigenlijk verandert er niet veel in die financiële sector, je hoort er niks van in elk geval.
Mensen praten over de crisis maar de financiële sector die tot enkele jaren terug "profits schepte" dat het een lust was en dit alles veroorzaakte...houdt het muisstil ...

Wat moet er nog gebeuren voor mensen zich vragen gaan stellen bij het "hoe zaken doen"? Voor mensen gaan protesteren tegen de uitwassen op dat vlak?

Ik kan het niet helpen maar ik vind die superrijke investment bankers, die je ook in de Belgische banken vindt, echt "duivels" werken. Ik weet het dit is een ouderwets bijbels woord maar je kan er geen beter voor bedenken. Jarenlang  heeft "hebzucht, ikke ikke ikke, de tomeloze drang naar altijd meer bezit, 'the sky is the limit" de financiële sector in zijn greep gehad. En hoe zit dat nu? Is dat aan het kenteren of doen ze duchtig voort?

Spijtig dat de problematiek zo ingewikkeld is en dat de gewone man in de straat deze documentaire wellicht te hoog gegrepen vindt.
De film is in Cannes bekroond als beste documentaire, omdat het zo accuraat het machtsmisbruik van dat "duivels wereldje" weergeeft...

En dan te bedenken dat deze sector voor het grootste stuk de internationale politiek bepaalt...
Ook in ons landje...
Zullen wij wel met z'n allen naar de vermageringskuur van Bart De Wever kijken en over het Vlaams- Waals probleem blijven "leuteren".
Terwijl dit grote financiële gedoe totaal ontsnapt aan ons oog....

 Waarom is het zo moeilijk om integer zaken te doen? Laat ons stoppen met enkel met "imago" bezig te zijn. Laat ons dieper kijken en bezig zijn met integriteit!

Proficiat aan de makers van deze boeiende maar o zo schokkende documentaire

Juist terug van een fascinerende reis naar het Edinburgh festival. Wij hebben een heel pak nieuwe ideeën opgedaan voor onze grootste passie in ons leven. Want op dat festival was de jonge crème de la crème uit de Britse theater, comedy en muziekwereld aanwezig. Vooral het komisch improvisatie theater van de jongeren uit de Britse drama-, theaterscholen en universiteiten heeft ons bekoord. Maar zeker ook het "street entertainment". Die artiesten verstaan de kunst van het publiek te fascineren, want anders stappen die gewoon door. Zij werken op een fenomenale manier naar de climax toe in hun act en dat is heel inspirerend.
Terug thuis, toch wat last van de 'holiday after blues". Maar wel van top tot teen geïnspireerd....."Allez en avant"

Always look on the bright side of live...als "sportkijkfanaat"...

Ik ben een echte "Ronde van Frankrijk" fan geworden. Vroeger keek ik alleen naar de bergritten maar sinds het internet zet ik de koers ook op andere dagen op. Terwijl ik bvb. het huis poets....Of de vruchten van onze groententuin oogst en ondertussen wat onkruid wiedt... Daar sta ik dan met een koptelefoon te wieden...
Ik hou van die speciale ambiance van de tour. Hoe de jongemannen allemaal "de beste" willen zijn. Het drama er rond, hoe Michel Wuyts en José de Cauwer helemaal op elkaar inspelen en zelfs de meest saaie rit opkleuren met hun humor, hun analyses, hun be- en omschrijvingen enzovoort...
De tour is mijn ideale bondgenoot in vervelende huistaken. En nu met het herfstzomerweer nog meer dan ooit...
Maar als de bergetappes op het tourmenu staan, ga ik wel voor mijn scherm zitten als het even kan. Op voorwaarde dat er stoere strijd geleverd wordt. De zichten zijn dan mooi meegenomen.
Ik weet wel, wellicht is ook deze tour niet clean maar die speciale ambiance van dat unieke circus fascineert me toch en kleurt de herfstzomer hier in België.
Het rare is dat ik pas sinds een paar jaar geleden die fascinatie ontwikkeld heb, tot grote ergernis van Andy mijn echtgenoot. Vroeger kon die ronde me geen barst schelen en als kind irriteerde het me zelfs dat mijn vader en broers er zo in opgingen.
En nu heb ik dat verdomd zelf te pakken...Zo erg dat ik volgende maandag last heb van de "after tour blues"...Gelukkig zijn er dan heel snel de olympische spelen...
Nee ons Belgisch zomertje trekt helemaal de kaart van de "sportkijkfanaten"!

Sorry dagboek maar doordat mijn moeder al een tijd in het ziekenhuis ligt, heb ik bitter weinig tijd over om iets neer te pennen. Kort na de terugkeer van onze Italië reis, is ze van haar fiets plots flauwgevallen door een extra groot zouttekort.  Ze is met haar 84 kwetsbaar en ja de trip van en naar het ziekenhuis doet me meer dan me lief is in de files belanden. Als je de ring van Antwerpen op moet vanaf de E19 heb je geregeld prijs. Je prioriteiten in het leven veranderen plots en ondertussen ook op een podium staan...het is niet simpel als er privé uitdagingen zijn zoals deze met mijn moeder. "The show must go on" ervaar ik nu aan den lijve maar je bent er echt niet helemaal bij zo...Dan maar op automatische piloot...
Gelukkig is ze nu wat aan de beterhand dus duimen maar. Het ergste lijkt voorbij.

Terug van weggeweest

Pas terug van een heerlijke reis naar Italië. Naar het trouwfeest van Andy's broer aldaar!!! Genoten op z'n Italiaans , geen tekening bij nodig. En op de terugreis verbleven in het prachtige Vent in Oostenrijk. Magnifieke wandelingen gemaakt en een gletsjer overwonnen! O ja, op onze heenreis hadden we een stopover in Salzburg (The Sound of Music en Mozart, weet je wel). Ook daar wil ik nog terug naar toe!
Nu hard werken om alle achterstand in te halen. Wij moeten absoluut meer op reis gaan want dan krijgen we blijkbaar altijd veel aanvragen voor optredens binnen. Of is dat de wet van Murphy???
Ook in de tuin kunnen we het fruit bijna geen baas en helaas ook het onkruid...Alles lijkt wel verdubbeld sinds 10 dagen geleden! Tot binnenkort dus....

Di ontmoet koe in Vent, Oostenrijk

In uw huiskamer zingen met ons

Wat denk je van een intiem akoestisch optreden of een gezellige samenzang (zonder geluidsversterking ) in uw huiskamer? U brengt een aantal vrienden samen en wij komen optreden of gezellig samen zingen in groep, met uw vrienden.
Wie denkt niet met nostalgie terug aan de kinderjaren toen er thuis nog vaak met heel de familie spontaan gezongen werd, vooraleer de TV met alle vrije tijd ging lopen?
Je kan kiezen uit onze muzikale programma's zoals "In Concert" of natuurlijk ook onze vermaarde gezellige folksamenzang .
Maar je kan ook enkele “relax-liedjes” kiezen die op basis van herhaling heel snel en gemakkelijk aan te leren zijn. Eigenlijk liedjes van max. een paar zinnen lang maar die bijzonder relaxerend en anti stress werken door hun inspirerende of liefelijke inhoud en lullabye stijl melodieën. Ze creëren in het bijzonder een diepgaander gevoel van samenhorigheid in de groep, eigenlijk een verfijnd “we-zijn-met-elkaar-verbonden- gevoel”. Eigenlijk is de formule met “relax-liedjes” een rustgevend thuis komen, het terug naar de kern gaan en in het bijzonder gezellig en gelukkig samen zijn en delen met elkaar. We hebben immers al te vaak het gevoel dat we er alleen voor staan, terwijl dat er juist zoveel rondom ons gebeurt in de samenleving. We hebben behoefte aan “gedragen te worden”, of gesteund te worden binnen een groep en dat soort van gevoel roept zo’n samenzang met de relax-liedjes sterk op.
Toen we deze samenzang vroeger bij ons thuis organiseerden kwamen mensen een keer per maand samen en dit hebben we enkele jaren met groot succes gedaan. Maar toen kwamen er vele vragen tot optredens binnen en daardoor zijn we gestopt met deze samenzang bij ons thuis. Nu bieden we dezelfde formule aan voor iedereen die in zijn huiskamer wat vrienden kan samenbrengen en interesse heeft.
Dit kan eenmalig zijn of herhaald worden, de keuze is aan de organisator in overleg met ons.
Tussendoor brengen Andy & Di ook enkele eigen nummers. Dit zijn dan nummers uit hun inspirerend repertoire die in onze courante podiumshow niet direct aan bod kunnen komen
Praktisch: bij voorkeur zitten we in uw huiskamer in een cirkel maar het kan ook anders, naargelang de ruimte en wat u het best ziet zitten in uw living. Ideaal is dat deze activiteit op zich staat en dus niet deel is van een eetmaal of iets anders. Maar mocht dat toch het geval zijn dan moet er vooraf goed gepland worden zodat de opbouw naar een sfeervol gebeuren voldoende aan zijn trekken kan komen. Je doet dit bij wijze van spreken niet tussen de soep en de petatten door…
Omdat we geheel zonder geluidsversterking zingen en samen zijn is absolute focus vereist dus zonder randactiviteiten of achtergrond geroesemoes enzovoort…
Kostenvergoeding: 5 euro per persoon (met een minimum van 100 euro voor de hele groep) + 0.50 euro verplaatsingsvergoeding per km.

Stuur ons vrijblijvend een mailtje of geef ons een belletje 016 58 08 22 als je er meer over wil weten...

Festival "In de luwte"

Gisteren naar heel mooi festival geweest in Strijtem: http://www.vlaamsbrabant.be/vrije-tijd-cultuur/cultuur/muziek-en-theater/kunst-in-de-luwte/
Vooral genoten van de 4 mandolines http://www.mandolinman.be/, de jonge gast van Stoomboot http://vi.be/stoomboot en van het bandje van onze vriend Fred Goossens http://www.myspace.com/winin39boys. En de zaterdag konden de 2 zusjes Lilly Grace http://www.liligrace.be/ ons echt bekoren...
Echt een aanrader voor iedereen die van iets kalmer dan Rock Werchter houdt. Wij gaan volgend jaar zeker terug!

 

"Kapsel heeft verwilderde bostest doorstaan...."

Gisteren toch wel de "scare of my life" beleefd. Ik kwam van de kapper terug naar huis gefietst langs de Demer.  Tot ik in een overmoedige bui plots besloot van een 'short cut' te nemen door een verwilderd bos dat ik niet zo goed ken. Dat bleek een dol avontuur te worden waarbij ik een uur lang de fiets over allerlei hindernissen moest loodsen, overal stekelplanten en moerasachtige toestanden moest trotseren met mijn daim laarzen nota bene, om dan uiteindelijk, zonder enig idee waar ik juist was ,vlak voor een omwallende sloot te belanden. Was ondertussen ook al elektrisch geladen door de omheining van een soort open plek waar stieren me aangaapten alsof ze nog nooit eerder een mens gezien hadden daar...
Hopeloos, moe en uitgeput van het opheffen van die fiets maar vooral van mijn totaal ongepland uit de hand gelopen avontuur, besloot ik dan maar door de sloot te waden met fiets en al. Fiets krakend, benen en fiets vol groene vuiligheid, daim laarzen naar de knoppen,  maar dolblij hoorde ik tenslotte verkeer.... Eind goed al goed maar ik zal nu toch maar langs de vooraf uitgestippelde fietspaden fietsen....ofwel met mijn trekkerskledij naar de kapper trekken. A propos: het kapsel heeft de bos test wel doorstaan!

Hip, hipper, hipst... het komt me stilaan de "...." uit...

Vaak erger ik me dood aan het "hip, hipper, hipst" taalgebruik en gedrag dat ons via al het entertainmentgeweld  massaal overspoelt. In de drang om allemaal vooraan te geraken en gezien te worden, loopt iedereen over iedereen en overtreft iedereen iedereen om toch maar het coolst over te komen enzovoort enzovoort.

Ik vind dat allemaal zo vermoeiend ... Maar als artiesten zitten we soms mee in die mallemolen rond  te draaien.
Een lijstje maken van alles wat me stilaan in het entertainment taalgebruik en houding "de strot" begint uit te komen zou uren vergen. Toch een paar voorbeelden? "Ik ga er voor", "Geef er een lap op", "Het is mijn ding", "sexy" "Sexy" "Sexyyyyy".... enzovoort....

Dan krijg ik echt heimwee naar het gewone, het echt gemeende, het warme, het verwarmende...
In al het overaanbod van "hebt ge me gezien" Allez, "hebt ge me niet gezien" is het zo vaak hard zoeken naar ....het gewone, het warme...
Al dat flitsend gedoe, ook wij worden er al te vaak in meegezogen en vooral leeggezogen ...

Al te vaak kruip ik dan 's avonds in mijn bedje met een gevoel van "oef, hier op deze plaats kan ik eindelijk gewoon mezelf zijn. Mijn imago afleggen, en vooral al dat flitsend gedoe van de TV en live evenementen die veel volk trekken uit mijn overbeladen hoofd bannen en me gewoon een klein deeltje voelen van dat grote universum." Want onze planeet is en blijft gelukkig magnifiek in haar natuur...waar alles gewoon "is"...

De media, o die media toch...

Ik ben geen politieke De Wever fan en besef goed dat hij door het programma de slimste mens echt bekend en populair geraakt is in Vlaanderen.
Maar in de mediazaak "Jos Ghysen" heeft hij wel gelijk. Het gaat niet op om zo maar in een druk bekeken programma om het even wie met naam en toenaam te beschuldigen van ernstige feiten, zonder dat die persoon de kans heeft om zich te verdedigen.. Trouwens voor dat soort zaken zijn er andere kanalen om dat aan te kaarten in onze rechtstaat. En om persoonlijke vetes uit te vechten in de media...dat zegt meer over de persoon die ze absoluut via dat kanaal wil uitvechten. Trouwens in een debat vol "ruzietaal" is er niemand de winnaar. Dat beseffen de meeste mensen in het publiek wel degelijk...

De media zouden uiterst voorzichtig moeten omspringen met beschuldigingen want iemand is rap gekraakt voor de rest van zijn/ haar leven en daarbij worden dan ook nog eens onschuldige gezinsleden mee door de modder gesleurd!

Het is aan ons, kijkers en lezers, om deze werkwijzen niet meer te pikken en desnoods massaal aan te klagen...Maar ja; we kijken en lezen o zo graag roddel over andermans leven...Drama trekt aan gelijk een bepaald soort vliegen dat massaal op uitwerpselen jumpt...Zit het diep in ons gebakken? Of kunnen we er iets aan doen?
Oma's wijze raad is alweer van toepassing: "'t Is goed om 's avonds in eigen hart te kijken en te zien of ik niemand heb kwaad gedaan"... of toch zoiets in die zin...

snel veroordelen ...

Wat spelen we toch graag het "media-we zijn geschokt-laat ons onmiddellijk veroordelen en kraken- en nu is de kous af" spelletje!
Terwijl bij dit seksuele intimidatie "schandaal" vooral het probleem van "er was geen goed functionerend aanspreekpunt" boven water komt. 
Het echte probleem is dat de vrouwen klokkenluiders in kwestie het binnen het bedrijf  niet uitgelegd kregen aan een betrouwbaar aanspreekpunt. En nu moet de dader daar na al die jaren plots voor publiek aan de schandpaal genageld worden.
Toen ik in de jaren 80 nog voor een grootbank werkte, hadden we gelukkig wel een goed functionerend aanspreekpunt. Een compleet betrouwbare integere vrouw, met gezag, die die zaken, in nauw overleg met de bedrijfsgeneesheer, aan de bron oploste.
De weg die hier door de journalisten klokkenluiders en Humo gevolgd is, is heel bedreigend voor een rechtstaat en haar inwoners. Want als ze al die mensen die in het verleden iets mispeuterd hebben zo gaan vastnagelen, via de media: ik zou ze niet willen te eten geven...
En wat is het besluit van heel de zaak: het laat een wrange nasmaak achter: een gezin is gekraakt, de klokkenluiders zijn blijkbaar wat geschrokken van de reacties, iedereen heeft zijn oordeel gegeven en er is vooral supersnel veroordeeld...Maar de grond van het probleem: hoe zit het met dat aanspreekpunt, daar heeft men in alle talen over gezwegen...Had dat goed gewerkt dan hadden we deze schokkende zaak wellicht nooit hoeven mee te maken...
Over het ruimer kader van alles moet persé "sexy sexy sexy" zijn, zullen we het maar niet hebben..Elk kan dat voor zich wel invullen en aan oma's wijze raad denken: "wie de kat bij de melk zet"....
Dat er in de sexy gerichte samenleving sommige mannen losgeslagen rondlopen, tja..hoeveel? Ik wil ze in elk geval niet te eten geven...

Wat doe ik dat toch graag...

Wat deed het gisteren weer deugd om op de planken te staan...Heb mijn nieuwe bindteksten kunnen uittesten en de fijnzinnige humor die er handig ingeweven is, slaat aan...Je voelt dat als je publiek er stil van wordt of nu en dan lacht met een grappige formulering. En als ze je achteraf bepaalde citaten letterlijk komen navertellen dan weet je... ik heb ze bereikt...
Daarvoor doe ik het. Ook voor de ambiance die we creëren, natuurlijk. Maar ik wil er meer in leggen.... op een manier waarop het aanslaat...Dat is kwestie van vorm, formulering en de manier waarop je het aanbrengt, zeker ook de timing en de verbindingen... Goed voorbereid maar toch komen er altijd rake dingen door op het moment zelf, in samenwerking met ons publiek en de situatie die zich aandient...
Zalig zalig zalig...
Wat doe ik dit graag!!! En nu toch even rusten. Want na zo'n optreden ben je zowel fysiek als mentaal aan rust toe. Toch op de manier waarop wij optreden. Ik geef alles, maar dan ook alles...
We hebben er een grappige bindtekst over gedeeld: Wat wij al niet doen opdat ons publiek ons graag zou zien, amaai!!! Heel grappig vol doordenkers...
Nu ga ik een middagdutje doen want na het namiddagoptreden hadden we 's avonds nog een dansles en dat was er fysiek toch net teveel aan...

Tuinieren, grappig anders bekeken...

God in gesprek met Franciscus:
Frans, jij die zoveel weet over de natuur en over tuinieren, kan jij me zeggen wat er op de aarde gebeurt met de paardenbloemen, de viooltjes, de distels en al die andere mooie wilde bloemen die ik gedurende al die eeuwen verspreid heb. Het enige dat ik van hierboven zie door mijn telescoop zijn groene rechthoekjes.
Dat is het gras van de burgermannetjes, Lieve Heer God.
Gras ? Dat is zo saai, trekt geen vlinders en bijen aan maar alleen wormen, motten en luizen. Die burgermannetjes, zoals jij ze noemt, willen die werkelijk al die problemen?
Blijkbaar, Heer, zij geven veel geld uit om het gras te doen groeien en het groen te houden. In de lente gebruiken ze meststoffen en vergiftigen alle andere planten die tussen hun gras zouden kunnen groeien.
Maar van zodra het gras begint te groeien, snijden ze het af, soms tot tweemaal per week. En dan betalen ze er nog voor om het te laten ophalen.
God krabt zich serieus in de paar grijze haren die hij nog maar over heeft na 21 eeuwen van het met vallen en opstaan coachen van zijn menselijke creatie…
Amaai, heb ik me daarom 7 dagen afgepeigerd om die hersenpan van hen volledig op te vullen? Maar Frans, de burgermannetjes zijn waarschijnlijk wel blij in de zomer als wij de neerslag verminderen en de temperatuur doen stijgen, dat vertraagt de groei van het gras waardoor ze meer vrije tijd hebben.
U zal me niet geloven, Heer. Als het gras minder snel groeit, halen ze de tuinslang uit om het gras te besproeien en zo verder te gaan met het afsnijden en betalen ze weeral voor de ophaling ervan.
Man, man, man, antwoordt God wat is er in Godsnaam met mijn scheppingswerk van die hersenpannen toch misgelopen. 7 dagen naar de kl….verslikt God zich.
Maar kom, zij hebben toch wel enkele bomen bewaard. Dat was toch, als ik het zeggen mag, een geniaal idee van mij hé Frans. In de lente krijgen de bomen bladeren en zorgen zo in de zomer voor schaduw. In de herfst vallen de bladeren af en voeden de bodem. Dat is een perfect voorbeeld van natuurlijke recyclage.
U zou beter even gaan zitten, Heer. Van zodra de bladeren vallen, harken ze die bijeen, steken ze in zakken en betalen weer om ook daar van af te geraken.
En dan kopen ze een soort strooisel van gekapte bomen, verkleind tot houtspaanders. Dat ze rond de bomen aanbrengen.
Mijn God mijn God, antwoordt God, Verdomme toch, ik wist het dat ik wat meer zagemeel in die hersenpannen van hen had moeten stoppen. Nu denken ze veel te veel na en kunnen niet stoppen van voortdurend onnozel werk uit te vinden omdat ze altijd bezig willen zijn.
Waarop Franciscus zei: Lieve heer God, ge wilt echt niet weten wat ze nog allemaal uitgevonden hebben om als bezeten robotmannetjes in de weer te zijn, terwijl een Ipod, -pad, en -phone en hé een appel??? o nee een Apple- laptop in zijn helderziend oog flitsend voorbij stormen.
Waarop God terug: ik zal dan maar plan B moeten toepassen op die freaky hardleerse zombie-achtigen die ze ondertussen geworden zijn :
Plan B? stommelde Franciscus.
Ja, een paar goeie natuurrampen om die hersenpannen eens goed door elkaar te schudden zodat ze met een propere lei herbeginnen en eens nadenken over wat ze daar allemaal uitsteken op mijn geliefde planeet…
Want ik moet mijn 7 dagen scheppingswerk ook in mijn boekhouding hierboven verantwoorden hé. Al die energie verkwist…De arme God krabt zich schuddebollend nog eens goed door de haren en oei, daar vallen weer een paar lange grijze goddelijke exemplaren op de hemelse vloer.

"Bad girl, bad guy"....

In het interview 'Iedereen heeft iets van een psychopaat' zegt gerechtspsychiater Chris Dillen :

'Elkeen heeft veel of weinig van de kenmerken van onder meer psychopathie, borderline, passieve afhankelijkheid of hysterie. Wat iemand normaal maakt, is dat hij in een bepaalde situatie kan kiezen welk deel van zijn persoonlijkheid hij uitspeelt. "Ik moet me laten gelden" of "Nu hou ik me kalm". Je hebt pas een persoonlijkheidsstoornis als één kenmerk zo zwaar doorweegt, dat je geen keuze meer hebt.'

Ik vind dat fascinerend en vooral een zeer moedig geformuleerd inzicht in ons, mensen. Toeval of niet maar toen ik dezelfde avond de oscar-killer film "the Departed" bekeek, overviel me een keihard inzicht. "Being bad" trekt ons ongelofelijk sterk aan in deze tijd. Om maar één praktisch voorbeeld te geven; Madonna en Lady Gaga scoren er gigantische hits mee. Het verdringt "being good" totaal. Wat zeg ik: "Being good" is naïef, voor watjes, totaal not done, not cool enzovoort enzovoort...

En vooral de girls krijgen het op hun bord: "be a bad girl" klinkt het alom verleidelijk. Het overspoelt blijkbaar compleet de tegenstroom.. Zo voel ik het vaak aan.

Of ben ik een pessimist??? Ben ik naïef als ik over de liefdesboodschap van de 'bijna dood ervaringen" schrijf? Want die zeggen : "leren liefhebben is de belangrijkste opgave in ons leven" En dan hebben ze het niet over verliefd worden op iemand maar wel "als een verliefde in het leven staan".

Och laat ons hopen dat "being bad" voor een stuk stoere taal is die zich toch balanceert met zijn tegenpool...

Dat het enkel een verpakking is om aandacht te trekken en er toch liefde achter schuilt...

Ondertussen leert de gerechtspsychiater Dillen ons van voorzichtig te zijn in ons oordeel over de "bad guys and girls". Want we hebben er allemaal trekjes van...

  

 

 

Daar is de lente.... in onze tuin...en in ons hartje...

Alsof het nooit -15° geweest is ontwaakt onze tuin uit zijn diepe winterslaap. De stengels van de frambozen leken morsdood, maar nu hangt er al een veelbelovende groene waas van zich ontknoppende blaadjes rond. De forsythia pronkt reeds helemaal in het geel. De daslookblaadjes komen moedig bovenpiepen uit de dikke kluiten compost die ik 2 weken geleden nog rond voerde. Maar vooral rond de stam van de berkenboom zijn ze al rijp om in een eerste lenteslaatje geproefd te worden.
Maar die 14daagse keiharde vriesperiode heeft toch slachtoffers gemaakt. Mijn aangeplante azalea’s waren nog niet diep genoeg geworteld om te overleven. Ik had ze vergeten toe te dekken.
Het liefst van al wandel ik in dit vroege zachte lenteweer rond in onze tuin om met mijn ogen en letterlijk alle andere voelhorens aan te voelen wat elk plantje nodig heeft. Ok, ik volg ook wel de tips van de tuinboekjes maar eigenlijk vertelt elk plantje je rechtstreeks of het gelukkig is of niet. En zo leer je ook je tuin pas echt kennen. 3 jaar geleden liep ik nog als een vreemde in onze eigen tuin. Nu heb ik warempel nieuwe ogen en voelhorens gekregen.
Mensen die in de stad wonen kunnen ook af en toe eens een volkstuintje opzoeken. Er komen er meer en meer en elke volkstuinder zal u fier zijn/haar werk tonen en later de vruchten er van delen met jou.
Ik heb zelfs vernomen dat er nu volkstuin projecten opgestart zijn om jongeren die het lastig hebben in de samenleving in contact te brengen met de natuur en zijn jaarlijkse kringloop. Heling van de bovenste plank als je het mij vraagt.
Onlangs daarover nog gebabbeld met een fervente computerliefhebber. Apple creëert de handigste en snelste producten, die vooral jongeren cool vinden. Maar als je de natuur elke lente opnieuw al zijn schoonheid en vruchtbaarheid naar boven ziet duwen, letterlijk uit het niets of in elk geval uit dorre winterse kaalheid, tja, dat is pas echt creëren vind ik.
De natuur biedt ons grotendeels ook structuur en betrouwbaarheid, elk jaar opnieuw, als in een oneindig durende cirkel van het leven. Hij heeft geen behoefte aan innovatie, economische groei, hoeft geen kick van het moment, wordt het nooit beu of vindt het nooit te saai om zijn winterbed uit te komen. Nee, als de mens het niet al teveel verbrodt, dan kan ie eeuwig doorgaan met ons elke lente opnieuw tot in onze diepste vezels te verbazen. Magnifiek. Die heropstanding uit de winterse dood is met niets van wat de mens zelf creëert te vergelijken. Ik voel me graag deel van deze natuur.
Het doet me dan ook veel deugd dat meer en meer jongeren onze prachtplaneet willen redden van de hebzuchtige uitwassen van het neo-liberalisme dat ons met zijn economische groei dictaten en “je-bent-wat-je-hebt”-mentaliteit in de onvermijdelijke afgrond dreigt te storten.
Er is leven na de (winterse) dood….

Zalig subtiel mooi...

Laat ons dit zalig subtiel lullabye  liedje "Dum Dum Dum" opdragen aan alle slachtoffers en wie ze geliefd achterlaten. Niet alleen die van het busongeval maar iedereen die iets verschrikkelijks te verwerken heeft ...Liedje Dum Dum Dum We zijn allen verbonden...
Veel liefs.

Bedenkingen na een Vrouwendag....

Ik begrijp heus wel dat de media op vrouwendag  de vrouw centraal stellen.
Maar waarom worden wij, al die andere vrouwen , daarbij als het ware “verplicht” om op te kijken naar een aantal “straffe madammen” die het gemaakt hebben in de maatschappij?

Zijn we dan echt zeker dat deze madammen werkelijk “straf” zijn in het leven? Hebben we enig idee hoe ze in hun persoonlijke leven zijn? Moeten we hen wel echt op een sokkel zetten en aanbidden, bewieroken, aanroepen tot inspiratie, verheerlijken???

Moeten we ze überhaupt tot voorbeeld nemen? Hoe kunnen we dat als we er geen flauw idee van hebben wie ze echt als mens zijn in deze “imago-wereld”.
Ik heb alvast een hele serie vragen aan hen, maar of ze daar echt eerlijk op willen antwoorden, dat is een andere vraag. Ik zou ze doodeerlijk in hun ziel willen laten kijken en dan vertellen aan de wereld hoe ze echt in mekaar zitten. En wie weet zitten er dan verrassingen tussen?

Ondertussen krijgen wij, gewone stervelingen het gevoel dat we zo maar wat aan het aanmodderen zijn want, wij zijn niet “straf”genoeg. Wij hebben geen machtige topjob. Of wij leiden geen “Moeder Theresa” leven.           

Maar wie weet, spelen we meer dan wie ook de echte rol van de vrouw in deze samenleving, als tegengewicht voor de concurrentiële rat-race die het o zo vaak is daar op weg naar de top. En die top blijft hoe dan ook bangelijk eng op één punt uitkomen.

Doordat wij rustig afstand kunnen nemen en het niet verplicht zijn aan onze “straffe” status zijn wij misschien zelfs, ten volle vrouw of beter nog mens in deze “wees- een- supervrouw- om- een- plaats- te- veroveren- tussen- die- machtige- mannen” samenleving.

En voor de mannen geldt eigenlijk hetzelfde: het “als je het niet gemaakt hebt dan ben je maar wat slapjes bezig”gevoel wordt je langs alle kanten aangesmeerd…

Vele mannen en vrouwen trappen daarom maar mee in die ratrace in de jacht om bewierookt te worden door de anderen. En wat daarna???Hoe is het vertoeven op die sokkel waar maar 2 voeten op vastgespijkerd kunnen staan? Kan je je nog vrij naar links en rechts bewegen? Kan je daar nog dansen in volle vrijheid en je deel van het geheel, van die prachtige natuur/planeet voelen??? Kan je je veroorloven je masker af te nemen en vrij tonen welke mens daar echt onder zit???

Een vernieuwde "show" in het verschiet...

Eindelijk begonnen aan het voorbereiden van een vernieuwde show voor Andy & Di. Het draait rond waar we echt van wakker liggen. Waar dat we echt mee bezig zijn als we 's avonds in ons bed kruipen. En dat dan verwoorden zodat het aankomt bij ons publiek, zodat het grappig is ook maar eigenlijk ook wel tragikomisch. Het komt, het begint te stromen... Meer kan ik er nog niet over kwijt. Ook niet wanneer het ei volledig gelegd zal zijn. Dat in de vorm gieten is een proces van wachten, slijpen, wachten, slijpen en nog eens slijpen aan de woorden aan de beelden aan de vorm...Want alles moet naadloos in elkaar overgaan zodat het stroomt...Bindteksten, liedjes, danspassen, beelden op het groot scherm, hulpmiddelen enzovoort enzovoort...
Ons publiek krijgt het te zien en te horen...hopelijk al snel...

Krachtigste passages uit Moorjani's BDE interviews in het Nederlands vertaald

Voor een laatste keer (enfin voorlopig toch) kom ik nog eens terug op het fascinerende onderwerp van de bijna dood ervaringen (BDE).
Anita Moorjani heeft een heel gedetailleerde bijna dood ervaring gehad met een voor de wetenschap totaal onbegrijpelijke en dus wonderbaarlijke genezing van een in het allerlaatste stadium gevorderde kanker als gevolg. Er bestaat een zeer gedetailleerd medisch dossier over haar, dus dit is natrekbaar en bijgevolg echt gebeurd.
Voor de krachtigste passages uit haar interviews, vertaald naar het Nederlands : klik hier
Zij geeft in die interviews die je in zijn totaliteit in het Engels op haar website http://anitamoorjani.com/ kan bekijken heel veel informatie door, bruikbaar voor iedereen in dit leven.

Doctoraat KULeuven over Bijna Dood ervaringen in Vlaanderen in boekvorm uitgegeven!

Nog even verder over deze fascinerende materie die begin februari in het VRT programma Koppen XL even aangeraakt werd.

Voor mensen die er meer over willen lezen is er het boek Bijna Dood; leven met bijna-doodervaringen van Anja Opdebeeck dat haar doctoraat aan de KU Leuven in boekvorm is. Het leest heel vlot en geeft ons getuigenissen uit ons eigen Vlaanderen. Te ontlenen in de grote BIB's en ook vele dorpsBIB's.

Beschrijving van het boek en een recensie: 

Op de grens van leven en dood * Bijna-doodervaringen in Vlaanderen * Met fascinerende getuigenissen * de getuigenissen van mensen met een bijna-doodervaring vertonen onderling opvallende gelijkenissen. Dat ene moment waarop ze de grens tussen leven en dood lijken te overschrijden, is zo ingrijpend dat hun leven daarna nooit meer hetzelfde is. De ervaring even bijna dood te zijn, brengt hen ontzettend dicht bij wat mensen kunnen ervaren van dat grote, eeuwenoude mysterie: dat van de dood. Hun verhaal biedt een zeldzame blik op de diepste gronden van ons bestaan.In Bijna dood brengt Anja Opdebeeck voor het eerst de unieke getuigenissen samen van de betrokkenen van hier.

Recensie: Het boek dat voorligt, is een doctoraalproefschrift en dat is te merken aan de gestructureerde opbouw ervan. Het bevat acht hoofdstukken, waarvan de eerste vier vooral te maken hebben met onderzoek naar het fenomeen van de bijna-doodervaringen en studies en onderzoek dat hieromtrent al gevoerd werd. Vanaf hoofdstuk vijf komen de bijna-doodervaarders zelf aan het woord. Dit gebeurt in antwoord op de drie onderzoeksvragen die de auteur zich stelt. Wat zijn de kenmerken van een bijna-doodervaring? Is dit fenomeen een scharniermoment voor de betrokkenen? Hoe verloopt de verwerking van een dergelijke ervaring? In antwoord op de eerste vraag beschrijft de auteur de verschillende gewaarwordingen die deze mensen hadden door hen zelf aan het woord te laten. Zo blijkt duidelijk dat de meeste ervaringen gelijklopend zijn hoewel niet identiek. In antwoord op de tweede vraag worden elementen onderzocht als geloof in het leven na de dood, geloof in aanwezigheid van overledenen, veranderingen in gods- en geloofsbeeld, veranderingen in waardebeleving enz. Opvallend is de positieve evolutie die de bijna-doodervaarders op bijna alle vlakken ondergaan ten gevolge van hun bijna-doodervaring. In antwoord op de derde vraag worden de veranderingen die zich in mensen hebben voorgedaan onder de loep genomen. Hoofdstuk acht ten slotte gaat na hoe de verwerking van deze ervaring verloopt bij de betrokkenen. Deze verwerking kan alleen gebeuren als de betrokkenen inzicht verwerven in wat hen overkomen is. Meditatie en literatuur over bijna-doodervaringen blijken twee middelen te zijn die vaak gehanteerd worden om tot dat inzicht te komen. Verder rapporteert de auteur over de moeilijkheden die mensen die een dergelijke ervaring gehad hebben, ondervinden om geloofd te worden. In het besluit worden de conclusies van de studie samengevat. De auteur besluit met een aantal inspirerende wegwijzers voor de lezers, want in het fenomeen van de bijna-doodervaring heeft uiteindelijk de toehoorder of lezer het laatste woord.

Tenslotte ben ik vooral ook onder de indruk van Anita Moorjani. Een heel gedetailleerde ervaring heeft zij gehad met een voor de wetenschap totaal onbegrijpelijke en dus wonderbaarlijke genezing, na haar bijna-dood ervaring,  van een uiterst ver gevorderde kanker in het allerlaatste stadium.  Er bestaat een zeer gedetailleerd medisch dossier over haar, dus dit is natrekbaar en dus echt gebeurd. Zij geeft in de interviews die je op haar website kan bekijken heel veel informatie door, bruikbaar voor iedereen in dit leven. Magnifiek.

Leven na de dood (Uitzending VRT Koppen XL van 7 februari)

In onze optredens zingen wij het nummer "Er is leven na de dood" van Freek De Jonge. Ook al is dat een grappig bedoeld nummer, wij zingen het - in een aangepaste versie- voor de boodschap die er achter steekt. En zie nu was er deze week die fascinerende uitzending op de VRT in Koppen XL met 4 getuigen van bijna- dood ervaringen en hun verder leven daarna! Spijtig dat de journalist de neuroloog niet ondervraagd heeft over de drastische verandering in het leven van al deze getuigen nà de intense ervaring. Ze leiden blijkbaar alle 4 een warmer en vooral liefdevoller leven met ook een job in die richting. Het harde zakenleven is niet meer voor hen.
Vooral dat vind ik fascinerend en ik had graag geweten wat de neuroloog daarop te antwoorden had. Als hij datzelfde effect met een operatie kan bereiken: begin er dan maar aan zou ik zeggen. Onze samenleving heeft het nodig!

Voor de uitzending op de VRT van Koppen XL: klik hier

Naar aanleiding van die reportage stuurde iemand me dit ongelofelijk interview door: klik hier (eventjes wachten tot de publiciteit gepasseerd is)
De Amerikaanse stijl van de interviewster moet je er wel bijnemen, maar echt een aanrader om op een rustig moment te bekijken van begin tot het einde !

Diezelfde getuige in bovenvermeld interview, met name Anita Moorjani, wordt ook in Wikipedia vermeld in hun uitleg over bijna dood ervaringen, als een van de meest verregaande cases ; klik hier 
Citaat van Wikipedia over haar: 
Anita Moorjani, an ethnic Indian woman from Hong Kong, experienced a truly remarkable NDE which has been documented on the Near Death Experience Research Foundation (NDERF) website as one of the most exceptional accounts on their archives. She had end-stage cancer and on February 2, 2006, doctors told her family that she only had a few hours to live. Following her NDE, Anita experienced a remarkable total recovery of her health.

Broeden, broeden en nog eens broeden

Ik ben aan het broeden op een gloednieuwe creatieve workshop die ik in de zaal van het OCMW in Werchter zou willen geven. Een workshop die zich richt tot mensen die met "iets"naar buiten willen komen voor een publiek en die dat zo in kleine groep eens willen uitproberen. Dat "iets" kan iets artistiek zijn of daarnaast ook te maken met iets dat zij vanbinnen voelen broeden maar waar ze wat schrik van hebben om mee naar buiten te komen. Dus heel ruim opgevat, het hoeft niet iets artistiek te zijn, het kan echt gewoon iets zijn dat ze willen delen in een kleine groep van mensen.
Ik kan hierbij mijn ruime ervaring van 17 jaar podiumwerk in de workshop gooien. Tips geven van hoe je dat aanpakt, hoe je je publiek boeit, wat te doen als het eens wat dreigt mis te lopen of als je een mindere dag hebt enzovoort. Maar niet alleen dat, ik werk ook al 30 jaar aan mijn persoonlijke groei, enfin heel mijn leven al in feite en ook op dat vlak valt er veel te delen. Wat zit er achter een artistieke of andere boodschap aan het publiek? Hoe steek je er iets van een diepere betekenis achter zodat het overkomt bij wie er "klaar" voor is of "rijp" voor is?
Het zou een workshop van 1 dag worden ook al besef ik zelf dat dat wel kort is maar praktische gezien is dit op dit moment niet anders mogelijk. En op een dag kan je al veel bereiken, die klik in je hoofd, dat is de allereerste maar ook de allerbelangrijkste stap. Laat me weten indien je, als toevallige lezer van mijn blog,  daar interesse voor zou hebben : mail : info@andyendi.be
Ik ga dit alles nu wat meer in detail in een folder uitwerken en hoop dat alles binnenkort op mijn gloednieuwe Facebook profiel te zetten. Maar dat is een andere zaak. Doordat ik te snel een "fan page" voor Andy & Di wou aanmaken en je daarna geen persoonlijk profiel meer kan maken met dezelfde account bij Facebook moet ik nu 14 dagen wachten! Dat is de tijd nodig om een bestaande account permanent te laten verwijderen bij Facebook.  Eigenlijk vind ik dat veel te lang voor het hoog technologische, snelle Facebook maar ze willen jou daar blijkbaar absoluut vasthouden, eens je daar een account hebt...
En voor het overige kijk ik vandaag vooral uit naar het programma Koppen XL vanavond op de VRT om 21u30 over "er is leven na de dood" of bijna-dood ervaringen. Dat intrigeert me al jaren en ik heb daar o.a. een paar jaar geleden  een uiterst boeiend doctoraat van de KULeuven over gelezen!

Folk muziek van eigen bodem en...voortaan 25% korting op onze optredens!

Vorige zondag hierin mijn dorp, als publiek, echt genoten van authentieke Vlaamse Volksmuziek uit het Hageland.  Het ensemble speelde op 2 vlieren, viool, dwarsfluit, blokfluit en handdrum. Het voelde in de "pub" precies aan zoals in een Irish Pub maar met dit verschil dat het publiek helaas niet zo gemakkelijk mee klapt, laat staan danst op dit erfgoed van eigen bodem...Toch zeker niet op een zondagmiddag!
In Ierland en Schotland gaan ze uitbundig door het dak voor hun eigen "Irish and Scottish folk"; bij ons is het toch vaak dat men het liever van daar importeert. Spijtig want het ensemble Hagelandse Volksmuziek bracht echt heel veel sfeer in de pub...Waarom koesteren we het werk van onze eigen voorouders met zo weinigen???
Gelukkig zijn er mensen die dat wel doen, dat hebben wij toch al mogen ervaren in ons samenzang-gedeelte. Maar Andy speelt natuurlijk ook even vaak "Irish, British and Scottish folk" want zijn wortels liggen daar.

Wij hebben nu zopas trouwens beslist - gezien het "gevoel van crisis" dat we dagelijks via de media op ons bord krijgen - van onze kostenvergoeding voor al onze optredens serieus te verlagen met liefst  25%. Men zegge het voort....

Over die financiële crisis, veroorzaakt door de banken, met alle gevolgen vandien voor heel wat Europese landen is het laatste woord zeker nog niet geschreven. De topbankiers (N.B.!!!) en  topeconomen zitten nu samen met de overheden te overleggen in het Zwitserse Davos. Dat is eigenlijk wel heel straf: degenen die de crisis veroorzaakt hebben (de banksector) mogen nu de oplossingen aanreiken.... Men zoekt blijkbaar naar een alternatief voor de uitwassen van het kapitalistische -winstgerichte- systeem dat nooit een einde aan de groei tot in de hemel ziet.
Zelf ben ik er van overtuigd dat we geen nieuw systeem nodig hebben maar wel een nieuwe mentaliteit. Een nieuwe houding. Een faire manier van zakendoen. Mensen maken uiteindelijk zelf het systeem en het zijn de uitwassen van de hebzucht, de macht en de onstilbare geldhonger die er uit moeten. Maar dat wordt wellicht een pijnlijk proces voor velen. Chaotische tijden van "uitzuivering" staan ons te wachten als je het mij vraagt. Je ziet dat trouwens al volop gebeuren op bijna alle vlakken van onze mensenlevens. We hebben echter geen keuze, we moeten er met z'n allen door. En elk kijkt best eens heel diep in eigen hart voor het slapengaan...

Waar zijn we mee bezig?

 Ik heb zopas (warm aangekleed maar met de zonnewarmte op mijn gezicht) buiten mijn intro-teksten voor ons volgend optreden voorbereid. Tja, met een beetje creativiteit zijn alle redenen goed om zoveel mogelijk dingen buiten te doen als het zo'n stralend weer is, ook in de winter! En deze morgen hadden we hier een repetitie binnen maar waarbij ik zoveel mogelijk op een zonnige plaats achter het glas ging staan. Dan gaat het zingen dubbel zo goed, ja toch!
Maar ik geniet in het bijzonder nog na van een heel speciaal optreden vorige week voor de verjaardag van Ilse, onze grootste fan. Ze is een jonge vrouw van 40 jaar die door een verlamming aan beide benen in een rolstoel zit en ook last heeft van een spierziekte. Op een jaar tijd verloor ze bovendien haar vader aan kanker en haar moeder is al sinds een paar jaar op relatief jonge leeftijd zwaar dementerend geworden.
En toch heeft Ilse zich daar allemaal doorheen geknokt. Nu is ze blij in de leefgroep in Meerhout waar ze ondertussen ruim een jaar woont.
Ilse kent de teksten van al onze eigen nummers van buiten (geleerd van vele keren naar onze CD's te luisteren en ja ze heeft al onze CD's, onmiddelijk bij het uitkomen ervan, gekocht!). En buiten Andy & Di kiest ze voor kwalitatieve kleinkunstnummers.
Natuurlijk doe je voor zo'n fan extra je best. Ze had voor haar 40ste verjaardag een 100 tal vrienden en familie uitgenodigd. Ze vroeg om tijdens het optreden heel wat van onze eigen nummers te brengen en niet zoveel covers dan dat we normaal doen. Nu als je niet zo bekend bent in Vlaanderen dan doet dat ongelofelijk veel deugd.
Want als je geen BV bent dan moet je echt elke keer  je publiek veroveren, voel je vaak ook een aarzeling bij de boeking (zo van: die zullen toch wel goed zijn hé want ik ken die niet echt) en kom je niet weg met een "mindere dag".
En doordat de media het de laatste tijd in het nieuws steeds weer over "crisis hier " en "crisis daar" hebben, krijgen we dit jaar veel minder boekingen binnen dan pakweg 2 jaar geleden...Ook onze vrienden muzikanten voelen dat trouwens. De Vlaamse organisaties waar wij voor optreden, nemen in crisistijden nog minder risico's dan anders en ze zijn sowieso, in vergelijking met de Nederlanders, al veel voorzichtiger met het boeken van artiesten. Eigenlijk worden wij vooral geboekt via mensen die ons ergens anders al bezig gezien hebben...
Gelukkig hebben we heel wat ander activiteiten op ons bord:
1. Andy is begonnen met de opnames van een Kerst-CD voor eind 2012,waar ook ik uiteraard op zing. Want de kerstperiode is voor onze de drukste tijd van het jaar en op heel wat plaatsen vraagt men ons dan naar een kerst CD. Dit project gaat minstens een vol jaar duren (indien dit jaar niet klaar dan wordt het dus Kerst 2013) omdat Andy echt originele arrangementen wil uitwerken en omdat hij ook nieuw werk er tussen wil voegen...We zijn nu bezig met het eerste nummer en het is echt veel belovend, ook al zeg ik het zelf. Mijn hart wordt er helemaal warm van als ik al onze stemmen (ik moet elke stemhoogte minsten 3 maal inzingen en Andy doet dat dan voor de mannenstemmen) en de eerste muzikale arrangementen van Andy hoor!
2. Daarbuiten doe ik zelf heel wat vrijwilligerswerk, ruime interesses, eigen projecten met mensen op private basis, advieswerk enzovoort. Ik zou dit jaar ook wat meer willen schrijven... Wat juist (een verhaal, een show voor op het podium, een boek ???) dat weet ik nog niet maar ik ben nogal vlot met de pen dus dat kriebelt toch wel...
3. Om uiteraard van onze grote tuin te zwijgen, en ook in ons huis doen we alles zelf ...
Maar dit jaar zullen we dus wel extra ons best moeten doen om optredens uit te lokken : we overwegen nu van een online databank met adressen van allerlei organisaties aan te kopen daarvoor. Ook al is dat allemaal duur en ben je lang niet zeker dat iemand je ook effectief boekt voor zijn organisatie.
Hoe dan ook, alle tips/suggesties/ en uiteraard boekingen zijn welkom dit jaar!!! Laat maar komen