Inspirerend filmpje van hoe je ook anders kan leven...

Lijkt me ook een toffe familie waar iedereen zijn deeltje bijdraagt tot de creatie van een  prachtige tot vruchtbare eettuin getransformeerde grond rondom hun huis ...Bewijs dat het echt nog kan, ook nu in tijden van Iphones en Ipads....
Ons moestuintje hier heeft wel iets minder opgeleverd en soms ben ik echt wat moe of wil ik eens iets anders doen op het moment dat de tuin me "nodig" heeft...
Maar het blijft fascinerend, hoe een pompoenpit het jaar daarop een nieuwe grote pompoen oplevert, hoe je erg gemakkelijk courgettes kunt kweken en boontjes....
En het heeft echt een impact op wie je bent en hoe je in het leven staat: verbonden met alles wat groeit en bloeit, respect voor de natuur, echter, minder behoefte aan kunstmatige "imago" toestanden enzovoort enzovoort...
Kortom, ook al houdt het je meer thuis en loopt het al eens mis, als je als mens nooit eens iets zelf gezaaid of gekweekt hebt, dan heb je nooit echt ten volle geleefd op deze planeet...Al heb je dan heel de wereld afgereisd om je te ontspannen...zo'n pompoenpit in de grond steken en zien bloeien tot een gigantisch exemplaar is een wonder dicht bij huis...

Opgelet met "kerhof-humor" bij de oudjes...

Wij zingen niet alleen geregeld voor mensen op pensioen maar ook in rusthuizen.
Dat confronteert me van heel dichtbij met het proces van "den ouden dag."
Nu ook mijn moeder als kranige 84er meer en meer met gezondheidsproblemen kampt, ervaar ik het zelfs op heel persoonlijk vlak. We worden met z'n allen gemiddeld ouder maar hoe, dat is een andere vraag.
En eigenlijk is ouder worden een zeer geleidelijk proces met heel wat positieve kantjes ook: je relativeert veel meer, je hebt inzichten in het leven gekregen en je kan die levenswijsheid gul delen, je geniet meer van kleine dingen, alles mag gerust een beetje trager enzovoort enzovoort...
Maar dan, en vaak nogal onaangekondigd plots, zie je hoe bijvoorbeeld je eigen mama aftakelt. Fysiek niet meer zo mobiel, komt plots eigen huis niet meer uit, kan geen boodschappen meer doen, ervaart een isolement enzovoort...
Als wij voor haar leeftijdsgenoten in rusthuizen zingen, dan vertelt de animatrice ons steevast: "kijk, ze zullen niet echt actief meedoen maar als ze het goed vinden, dan blijven ze tot op het eind. Zoniet dan vertrekken ze na de koffiepauze terug naar hun kamer."
Oef gelukkig hebben we nog een volle zaal na de koffiepauze....
"Vorige keer hadden we hier een komiek en die had o.a. van die "kerkhof-humor" en dies meer en dat pikten ze echt niet. Na de pauze stond hij voor een quasi lege zaal te praten."
Nee, gelukkig pak ik met verfijnder humor uit, tussen onze liedjes, cabaret, muzikale raadspelletjes en dansdemo's door. En behalve voor de simpele grap zo wat op de kap van Andy  zitten "dames, och ja, hij is doof aan ene kant, vooral als ie moet werken, 't is een man hé" hou ik het niveau toch wat hoger ...
Maar telkens ontroert het me toch, zo zingen voor de 80 plussers...Als ik in hun ogen kijken stralen velen iets heek unieks uit, zo iets dat je ook vaak bij heel jonge kindjes merkt: ze kijken dwars door je heen en gaan echt naar de essentie. Uitleggen kunnen ze dat niet maar je krijgt wel het gevoel : "och God, wat zijn we toch veel met uiterlijkheden bezig en dingen die er niet echt toe doen."
Spijtig dat er tussen de oudjes in het rusthuis en tussen de jongeren op school niet meer interactie georganiseerd wordt. Want ik ben overtuigd dat juist dat heel fascinerend zou kunnen zijn.
Je voelt gewoon die levenswijsheid in al hun vingertoppen, ook al kunnen ze er niet veel over praten: ze stralen vaak rust en essentie uit. Het imago afgelegd, het ego kwijtgespeeld onderweg...
Nee, het is lang niet overal kommer en kwel in de rusthuizen...

Heb op Canvas de schokkende documentaire "Inside Job" gezien  waarin Charles Ferguson de systematische corruptie binnen de banken en andere financiële instellingen in de Verenigde Staten open en bloot legt...Wanpraktijken die tot de grote financiële crisis geleid hebben en waar wij ook nu in Europa nog altijd de gevolgen van dragen: landen die in problemen geraken enzovoort...

Ik heb vroeger als perschef in de banksector gewerkt en alles kwam terug bij het zien van de film: het typisch taaltje van de investment banking, de super ingewikkelde producten, niets gereglementeerd, niemand die er nog zicht op had maar iedereen zei "the sky is the limit"....Tot een paar jaar geleden het kaartenhuis helemaal in elkaar zakte...

Maar wat me vooral schokt is dat iedereen dit zo maar slikt. We hebben het nog te goed blijkbaar. Eigenlijk verandert er niet veel in die financiële sector, je hoort er niks van in elk geval.
Mensen praten over de crisis maar de financiële sector die tot enkele jaren terug "profits schepte" dat het een lust was en dit alles veroorzaakte...houdt het muisstil ...

Wat moet er nog gebeuren voor mensen zich vragen gaan stellen bij het "hoe zaken doen"? Voor mensen gaan protesteren tegen de uitwassen op dat vlak?

Ik kan het niet helpen maar ik vind die superrijke investment bankers, die je ook in de Belgische banken vindt, echt "duivels" werken. Ik weet het dit is een ouderwets bijbels woord maar je kan er geen beter voor bedenken. Jarenlang  heeft "hebzucht, ikke ikke ikke, de tomeloze drang naar altijd meer bezit, 'the sky is the limit" de financiële sector in zijn greep gehad. En hoe zit dat nu? Is dat aan het kenteren of doen ze duchtig voort?

Spijtig dat de problematiek zo ingewikkeld is en dat de gewone man in de straat deze documentaire wellicht te hoog gegrepen vindt.
De film is in Cannes bekroond als beste documentaire, omdat het zo accuraat het machtsmisbruik van dat "duivels wereldje" weergeeft...

En dan te bedenken dat deze sector voor het grootste stuk de internationale politiek bepaalt...
Ook in ons landje...
Zullen wij wel met z'n allen naar de vermageringskuur van Bart De Wever kijken en over het Vlaams- Waals probleem blijven "leuteren".
Terwijl dit grote financiële gedoe totaal ontsnapt aan ons oog....

 Waarom is het zo moeilijk om integer zaken te doen? Laat ons stoppen met enkel met "imago" bezig te zijn. Laat ons dieper kijken en bezig zijn met integriteit!

Proficiat aan de makers van deze boeiende maar o zo schokkende documentaire