Een "Philippe Gilbert" optreden...

Zo druk met optredens en van alles sinds we uit China terug zijn dat ik nauwelijks de tijd gehad heb om mijn blog bij te houden...Maar gisteren is er iets heel moois gebeurd. We hadden een buitengewoon goed optreden bij Okra Hever, een mengeling van jong en oud gepensioneerden. Er zat zelfs een rasechte Status Quo fan tussen, om maar te zeggen...dat het niet altijd "de lichtjes van de Schelde senioren" zijn! Ik voelde gewoon vanaf de eerste noot, dit wordt fantastisch, ik kan mezelf 200 % geven! Kwam ook deels door de hartverwarmende kokkin die letterlijk haar hele hart in een betoverend lekkere maaltijd gestoken had! Helaas een uitstervend ras, die Vlaamse kokkinnen. Toch iets anders dan traiteurs hoor, dat kan je echt niet vergelijken, met alle respect.
Je voelt dat gewoon als artiest, dit is een "Philippe Gilbert" optreden! Nu over smaak kan men discussiëren maar als een talent zich helemaal geeft, dan erken je dat als publiek gewoon direct.
Achteraf kwam er een gepensioneerd VRT medewerker op me af die mijn gevoel helemaal bevestigde. "Je bent echt een fantastisch podiumtalent, en niet alleen een zangeres, vooral niet alleen een zangeres, je entertaint fantastisch, je weet de mensen te begeesteren, het is boeiend van a tot z, fijnzinnig en volks tegelijkertijd, je bent ook een groot verteltalent, fantastische mimiek enzovoort enzovoort.
Als ik kon dan zorgde ik er direct voor dat je op TV komt, besloot hij nog. Mijn reactie was "elk heeft zijn taak en ik voel me geroepen om op deze schaal van tal van Vlaamse organisaties te werken. Die verdienen ook kwaliteit tegen een voor hen betaalbare kostenvergoeding." Trouwens op mijn gevorderde leeftijd (allez toch volgens de jongeren wellicht) raak je toch gewoon niet meer in de media maar ik voel dat ook niet aan als zijnde mijn weg...
Grote bevestiging voor mij van wat ik gewoon weet: als ik er echt helemaal voor ga, dan zit het gewoon fantastisch goed! En dat gevoel laadt je helemaal op, gaat naar al je cellen, onbeschrijfelijk is dat...
Meteen bij deze toch ook een oproep: Mensen, herken ook talent dat niet op TV komt. Open uw ogen en geeft deze mensen ook kansen maar vooral uw respect. En als ze dan het beste van zichzelf voor u gegeven hebben, is het altijd leuk als je hen dat laat voelen... Want na een optreden voel je als artiest plots die afgenomen adrenaline en dat veroorzaakt een gevoel van grote vermoeidheid, zowel lichamelijk als geestelijk. Met de door artiesten gekende valkuil van....leegheid en uitputting.
Maar wat kan een artiestenleven toch grote voldoening geven...  Door die grote vermoeidheid na een optreden door, voel je dat gewoon. Een unieke mengeling van gevoelens is dat wel hoor.

Andy & Di zopas terug uit China!

Wat een fascinerende reis hebben we zopas achter de rug. Wij hebben zowel het simpele Chinese leven op het platteland beleefd bij de Miao en Dong stammen, als dat in de grootstad Guangzhou (het vroegere Canton) nabij Hongkong. Wij hebben een hele resem facetten van China gezien, moeilijk om in enkele zinnen samen te vatten. Bij de volksstammen is het boerenleven zeer eenvoudig, het groepsgevoel overweldigend, zijn de landbouwterrasjes in de bergen magnifiek, de mensen super gastvrij en ze geven steeds een blije tevreden indruk. Toch wel een ware cultuurschok voor ons.
In Yangshuo was onze boottocht op de Li rivier, golvend tussen het unieke karstgebergte, een bijzonder prachtig avontuur. Om nog te zwijgen over het spektakel 's avonds van de vissers op hun bamboebootjes met hun aalscholvers die voortdurend naar de vis happen.... En de avond daarna bij de keel gegrepen te worden door de wondermooie voorstelling op dezelfde Li rivier van de beroemde regisseur Zhang_Yimou. Nog nooit zoiets indrukwekkend live gezien.  Onbeschrijfelijk.
In de 3de grootstad van China Guangzhou heb je de zeer indrukwekkende winkelstraten en de fantastische lichtshow's langs de Pearl rivier 's avonds maar de smog hangt echt overal en die voel je tot in je longen.
Alleen op het schattige Shamian Island (waar al de Amerikanen tussen de exotische bomen op hun Chinese adoptiekinderen wachten) is de lucht vrij...
Maar in datzelfde Guangzhou hadden we wel de dag van ons leven want we bezochten er de school waar David (Andy's oudste zoon les geeft) en ja.... terwijl Bob Dylan elders in China  zijn setlist moest censureren, zijn wij er in geslaagd om ons liedje "Forever Free" (notabene geïnspireerd door een Bob Dylan lied, maar dat is een ander verhaal) samen met de leerlingen te zingen... Getuige hiervan volgend videofragment op Youtube van ons klasbezoek.