Ik ben een echte "Ronde van Frankrijk" fan geworden. Vroeger keek ik alleen naar de bergritten maar sinds het internet zet ik de koers ook op andere dagen op. Terwijl ik bvb. het huis poets....Of de vruchten van onze groententuin oogst en ondertussen wat onkruid wiedt... Daar sta ik dan met een koptelefoon te wieden...
Ik hou van die speciale ambiance van de tour. Hoe de jongemannen allemaal "de beste" willen zijn. Het drama er rond, hoe Michel Wuyts en José de Cauwer helemaal op elkaar inspelen en zelfs de meest saaie rit opkleuren met hun humor, hun analyses, hun be- en omschrijvingen enzovoort...
De tour is mijn ideale bondgenoot in vervelende huistaken. En nu met het herfstzomerweer nog meer dan ooit...
Maar als de bergetappes op het tourmenu staan, ga ik wel voor mijn scherm zitten als het even kan. Op voorwaarde dat er stoere strijd geleverd wordt. De zichten zijn dan mooi meegenomen.
Ik weet wel, wellicht is ook deze tour niet clean maar die speciale ambiance van dat unieke circus fascineert me toch en kleurt de herfstzomer hier in België.
Het rare is dat ik pas sinds een paar jaar geleden die fascinatie ontwikkeld heb, tot grote ergernis van Andy mijn echtgenoot. Vroeger kon die ronde me geen barst schelen en als kind irriteerde het me zelfs dat mijn vader en broers er zo in opgingen.
En nu heb ik dat verdomd zelf te pakken...Zo erg dat ik volgende maandag last heb van de "after tour blues"...Gelukkig zijn er dan heel snel de olympische spelen...
Nee ons Belgisch zomertje trekt helemaal de kaart van de "sportkijkfanaten"!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten