Ooit voor een bank gewerkt: "waarom ethiek en bankieren zo moeilijk samen gaan"...

Waarom ethiek en bankieren zo moeilijk samen gaan las ik gisteren in De Standaard en dan vandaag: Hersenactiviteit voorspelt economische crash. Ik heb zelf 17 jaar in een Vlaamse grootbank gewerkt tot in 1995 en de laatste jaren was dat zelfs als perschef. Als een gedragspsycholoog in het eerste artikel concludeert “Sommige bankiers zouden met een verknipte geest eindigen, vergelijkbaar met pedofielen en drugsverslaafden” dan begrijp ik dat helemaal, uit mijn ervaring met sommige topmensen uit “mijn bank”van toen. De “hebzucht naar winst” is zo groot dat ze alle ethiek en moraliteit aan de kant schuiven en in niets nog graten zien. Ik vroeg  me toen al af of “werken voor een bank” niet een soort “strafkamp voor het bewustzijn” is. En is het ook zo in (sommige) andere winstgerichte sectoren?

In tegenstelling tot het artikel geloof ik evenwel niet dat een “saai loon zonder bonussen” echt redding kan brengen of zou volstaan als oplossing.
Volgens mij kan vooral  een bewustzijnsgroei bij een grotere laag van medewerkers dat brengen. Zodat medewerkers  in groep dat “hebzuchtig gedrag” beter kunnen doorzien en niet langer pikken. Enkel door een soort “bewustzijnsrevolutie”  van binnen en van buiten uit (maatschappelijk dus) kan er betenschap komen.
Hoe meer mensen nu depressief worden, hoe meer mensen nu afhaken met een burn out, hoe meer signalen dat het zo niet meer verder kan, pas dan zal er een ruimere voedingsboden komen waarin dergelijk gedrag niet meer getolereerd zal worden door een bredere laag in de samenleving.

Het tweede wetenschappelijk gerichte artikel “Hersenactiviteit voorspelt economische crash” bevestigt dat mensen in massa vaak elkaar blindelings volgen. Ook hier kan bewustwording van dit gedrag een eerste stap zijn in bewustzijnsgroei naar …iets meer voldoeninggevend dan  “alles rond geldgewin te laten draaien”…