De zaak Armstrong leert ons weer pijnlijk dat we met z'n allen voor onszelf nuchter moeten blijven tov van al de VIP's en BV's die we zo vaak als helden beschouwen. Wat weten we over hun persoon, over hun houding in het leven over hoe ze werkelijk zijn?
En aan al diegenen die zogenaamd "slachtoffer" waren van Armstrong: sorry maar in het leven heb je altijd de keuze om er al dan niet aan mee te doen. Altijd! Dus die mensen worden pijnlijk op hun eigen zwakte gedrukt. Maar uit zo'n episode, uit zo'n zwakte in je leven kan je juist heel veel leren.
Leg je eigen lot in niemands handen. Leef geheel je eigen leven naar jouw innerlijk "hart en verstand". Jouw integriteit, daar gaat het om. Dat is hier de grootste les voor alle betrokkenen en voor ons allen. Ik weet waarover ik spreek want vroeger had ik op mijn werk zo'n soort "Armstrong-achtige baas."
Eerst massaal meeheulen met "de held" en die dan massaal dumpen zoals de pers en de supporters doen, sorry maar dan hebben we voordien aan die ene persoon wel heel veel "macht" gegeven! En dan leggen we het weer helemaal buiten onszelf.
Pijnlijker nog is dat er vorige eeuw in Duitsland ook zo iemand zijn volk in de greep gehad heeft. Het volk gaf die onwetend (of uit onmacht) alle macht. Weliswaar op een ander domein en met dramatische gevolgen voor velen, maar er is zeker en vast een soort parallel te trekken. Leren we het dan nooit? Waarom blijven we er intrappen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten